’s Ochtends neem ik Tubantia mee naar mijn werk, daar leg ik ’m in de bedrijfskantine. Het regionale nieuws, voor alle collega’s te lezen via de kantinetafel, levert behoorlijk wat gespreksstof op. Via Tubantia volgen we met z’n allen de affaire rond de lening aan Lithium Werks, waarin verslaggever Leo van Raaij zijn tanden heeft gezet. Hij zit erbovenop en bericht er scherp over. Investeringsmaatschappij Oost NL heeft een lening van 7,5 miljoen euro aan de batterijfabriek verstrekt, zonder dat er een haalbaar plan lag en zonder dat er vergunningen voor waren afgeven. We hebben het hier over gemeenschapsgeld! 

Als burger heb je er recht op om dat te weten. Het is belangrijk dat er een medium is waarin er kritisch naar zulke zaken wordt gekeken. Anders waait het over, zonder dat er consequenties aan worden verbonden. Nu staat de politiek op scherp en zal er in de toekomst hopelijk zorgvuldiger met belastinggeld worden omgesprongen. 

Tubantia is sturend in maatschappelijke discussies. De krant schrijft de laatste tijd veel over zorgbureaus. Na onderzoek bleek dat verstrekte zorggelden in sommige gevallen helemaal niet aan zorg werden besteed. Dat Tubantia deze fraude boven water haalt, is een goede zaak. Dat is de functie van een krant: als er over bepaalde misstanden wordt geschreven, kan er meer bewustzijn groeien. Gemeenteraadsleden lezen óók de krant en al betreft het niet direct hun eigen gemeente, gaan ze toch vragen stellen: hoe zit het eigenlijk bij ons? 

Ik ben ondernemer en heb een bedrijf in verkoop en installatie van autoruiten. Daarom ben ik blij dat de autopagina nieuw leven is ingeblazen. Ik vind het ook mooi om te lezen dat het goed gaat met de werkgelegenheid in Twente. Dat gebeurt aan de hand van artikelen waarin een bijzonder bedrijf in de regio wordt uitgelicht. Ook lees ik graag interviews met opmerkelijke Tukkers die iets bijzonders hebben gepresteerd. Dat is informatief, inspirerend én vermakelijk.

De krant lezen is een feestje, vooral op zondag, wanneer ik de tijd heb om ook de bijlagen door te spitten. Dan ben ik niet zo gejaagd vanwege de kinderen en kan ik in alle rust lezen. Zo ben ik voor mijn gevoel helemaal op de hoogte en kan ik weer meepraten.

We hebben een eigen zaak, Café De Stam in Almelo. Het is voor ons belangrijk te weten wat er in de binnenstad gebeurt, die wordt namelijk flink op de schop genomen. Als café-eigenaar wil je dat je zaak bereikbaar en aantrekkelijk blijft. Leegloop van de winkels, parkeerbeleid: alle stedelijke ontwikkelingen staan met elkaar in verband en hebben invloed op de zaak. Als bijvoorbeeld de markt na het verbouwen dichterbij komt te staan, wordt het drukker op ons terras.

Ik ga er zelf niet bij staan om te kijken hoe het nieuwe Marktplein vordert. Tubantia houdt je op de hoogte, dat kun je aan de journalisten overlaten. Ze volgen de besluitvorming tijdens de gemeenteraadsvergadering op de voet. Linda Hilberink zegt er altijd wat over in haar columns. Zij heeft een verfrissende kijk op dingen. Ik was altijd een groot voorstander van vrij parkeren, maar door haar columns zie ik nu de voordelen van extra inkomsten om leuke en nuttige dingen te financieren voor de Twentse gemeenschap.

De lijntjes tussen lezer en krant zijn kort. Ik sta bekend om mijn sterke mening en word weleens door Tubantia gebeld om te peilen hoe ik over bepaalde dingen denk. In De Stam wordt de Grote Prijs van Twente voor jong muzikaal talent georganiseerd en Tubantia-verslaggever Tom van den Berg zit dan in de jury. 

Ik kan genieten van de columns van Egbert Jan in het magazine; hoe hij zich als 65-jarige alleenstaande man durft te profileren als iemand die het ook allemaal niet weet… Heerlijk hoe hij op zijn leeftijd nog steeds aan het ontdekken is. En ondertussen houdt hij zichzelf én de lezer een spiegel voor.

Ik ben een echte krantenlezer. Naast Tubantia lees ik twee nationale dagbladen, maar Tubantia pak ik ’s ochtends als eerste. Als geboren Twentenaar wil ik over dingen meepraten. Ik heb hart voor Almelo, de stad waar ik woon, werk én fiets.

De binnenstad werd fietsvrij gemaakt om een voetgangersgebied te creëren. Maar ik woon in het overzichtelijke Almelo, niet in het hectische Amsterdam! Toen ik op een stille ochtend op de bon werd geslingerd omdat ik in de binnenstad fietste, werd ik boos. In no time had ik tien mensen bij elkaar om een comité op te richten. Daar sprong Tubantia op in, waardoor alles in een stroomversnelling raakte. In nog geen vier maanden draaide de gemeenteraad het besluit terug. Als je als betrokken burger iets wil in de regio en de politiek nodig hebt om daarover te beslissen, vind je in de krant een platform.

Tubantia heeft veel aandacht voor lokale politiek. De berichtgeving heeft mijn stem bepaald bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen. Omdat Almelo veel splinterpartijen heeft, is inspraak ontzettend lastig geworden. Ik heb daarom bewust op een grote partij gestemd, die simpelweg meer in de pap te brokkelen heeft.

Veel landelijk nieuws begint als lokaal nieuws. Een gewaagde column van Linda Hilberink over het gebrek aan huisartsen in de regio leidde tot een landelijke discussie over wat de functie van de huisarts in de moderne samenleving zou moeten zijn.

Tubantia organiseerde eind 2018 een openbare nieuwsquiz in Almelo, dat vind ik ontzettend goed. Tubantia verbindt burgers en creëert het besef dat we bij elkaar horen. De redactie bestaat uit goede journalisten, die gepassioneerd met de regio bezig zijn en kritische vragen durven te stellen. Zo heb ik in Tubantia met verbazing het politieke steekspel gevolgd rond de Kolkschool, een gebouw van historische betekenis. Er was een mooi initiatief om er een bruisend cultureel centrum van te maken, maar de gemeente koos – helaas – toch voor de bouw van appartementen. Onvoorstelbaar jammer vind ik dat. Ik heb vriendinnen die bij het oorspronkelijke initiatief betrokken waren meteen geappt toen ik het las: hebben jullie dit nieuws al gelezen?

Regionaal nieuws is voor mij belangrijk, en door Tubantia blijf ik op de hoogte, ook van de lokale politiek. Je hebt hier in Almelo veel politieke partijen, iets té veel als je het mij vraagt. Tubantia brengt orde in de veelheid aan meningen en standpunten. Dat vind ik prettig: ik wil graag weten wat er leeft in de stad.

Bouwprojecten in de regio volg ik op de voet. Almelo is druk bezig om de stad aantrekkelijker te maken. Zoals in het centrum, waar het water vanuit de haven wordt doorgetrokken. Een aanwinst voor Almelo, wat mij betreft, ik denk dat het meer mensen uit de regio zal trekken. Tubantia licht de plannen toe, maar schrijft ook over bezwaren van bewoners. Er wordt nu veel gesproken over de bouw van een wooncomplex voor dementerende mensen, op een stukje braakliggend terrein hier in de buurt. Goed dat alle partijen gehoord worden, zo brengt de krant eventuele weerstand bij mensen in kaart.

Een van de eerste dingen die ik op zaterdag lees, is de column van Linda Hilberink. Ze schrijft vanuit haar gevoel over zaken die spelen in de plaatselijke politiek, maar ook over de nieuwe naam van het stadion van Heracles. Dat doet ze op een leuke manier, een eerlijke manier ook.

Door de krant ben ik meer betrokken bij maatschappelijke kwesties die gevoelig liggen. Tubantia heeft bijvoorbeeld uitgebreid geschreven over de discussie rond vaccinatie tegen het HPV-virus, over de voor- en de nadelen ervan. Als ik dochters had en zou twijfelen over wel of niet vaccineren, zou zo’n artikel mijn twijfel wel wegnemen. Er stond ook in dat het voor jongens van belang kan zijn om ingeënt te worden. Ik heb zelf twee jongens, dus daar ga ik me zeker in verdiepen. Het is prettig dat Tubantia me op zulke zaken wijst.