Duizenden liefhebbers zien Normaal eindelijk optreden: ‘Blij de ‘familie’ na drie jaar weer te zien’

Dat was precies waar de vele duizenden toeschouwers voor het podium naar smachten. Het was wel even zoeken naar de juiste standplaats. Het ging er na drie jaar onthouding wild aan toe en dat was voor de wat oudere høker reden om iets verder naar achteren de feestelijkheden mee te maken.

Het was de vierde keer dat het ‘bevrijdingsconcert’ op de agenda stond, drie keer moest het worden uitgesteld vanwege coronabeperkingen.

_{Tekst gaat verder onder de foto.}

De vette blues waar Ferdi Jolij, Willen Terhorst, drummer Timo Kelder en toetsenist Roel Spanjers mee begonnen waren de eerste maten van de Drieteri-je Blues, hét nummer dat Jolink en consorten in het openluchttheater even verderop in 1975 deed beseffen dat ze met hun boerenrock iets bijzonder te pakken hadden. Na dat optreden weten de Achterhoekers Nederland te veroveren met hun muziek.

Zanger Bennie Jolink zei blij te zijn ‘familie’ weer te zien en dat was wederzijds, constateerde hij. Hij had voor de gelegenheid een gitaar in de vorm van een schilderspalet en was gekleed in zijn pak van blauwgeblokte handdoeken.

Achter elkaar kwamen de knallers uit de eerste jaren: Boerenlul, Doe effen normaal, Woarum mot mien dat oaverkommen, Alie, Ik mos pissen, Hiekikowokan, Noar ‘t café, Hummelo. Dat nummer kreeg na een paar maten een herkansing. „Stop, sorry, sorry! Verkeerde akkoord. Dat mot oavernieiw. Je kunt wel merken dat we drie jaar niet hebben gespeeld.”