Geen twijfel mogelijk: de twee verdachten gingen met 288 kilo koper aan de haal

In de nacht van 19 op 20 augustus 2020 komt er ’s nachts een melding binnen bij politie en brandweer: brand op het terrein van het failliete Gieterij Neede BV. Het pand is op dat moment eigendom van curator Jongerius. Het is dan al de derde brand die er woedt in vijf jaar tijd. Wanneer de brandweer de vlammen heeft gedoofd en de politie onderzoek kan doen, blijkt dat uit twee schakelkasten grote stukken koperen kabels zijn geknipt. 

Een toenmalige collega van de twee daders zette de politie op het spoor van de koperdieven. Hij hoorde de twee  spreken over de brand aan de Bergweg. ‘Die brand is toch niet omdat wij daar geweest zijn?’. G. vertelde aan zijn collega bovendien dat S. een flinke ‘opdonder’ had gekregen in het pand. Voor de politie reden de mannen aan te houden en de telefoons in beslag te nemen. 

Op dat moment ontkennen beide mannen nog elke betrokkenheid bij de koperdiefstal. Uit WhatsApp gesprekken tussen de twee blijkt echter dat ze in de periode tussen 23 juli en 27 augustus bij het pand zijn geweest. Daarnaast staan er foto’s van het gestolen koper op de telefoons van beide. Wanneer ze dit wordt voorgelegd heeft ontkennen weinig zin meer, en vertellen ze beiden dat ze schuldig zijn.

Volgens de openbaar aanklager was het onderzoek eerst een stuk omvangrijker, omdat de brand die er op 20 augustus woedde werd gelinkt aan de koperdiefstal. Hiervoor was onvoldoende bewijs. Zo was het terrein eenvoudig te betreden voor iedereen, en blijkt uit de telefoongegevens van de mannen dat ze er voor het laatst waren op 19 augustus om 08.00 uur. De melding van de brand was zeker 18 uur later.

_{tekst gaat verder onder de foto}

De officier van justitie eiste in eerste instantie een geldboete voor beide mannen. Omdat de diefstal, waar een financieel motief voor is, ‘ook financieel moest worden gevoeld’. Daarnaast was het volgens de openbaar aanklager levensgevaarlijk om te knippen in de kabels, omdat er een grote hoeveelheid stroom op kon staan. Hiervoor eiste ze twee weken gevangenisstraf voor G. en vier weken voor S. Dit was volgens de officier van justitie omdat S. een prominentere rol had gespeeld in de diefstal. 

De politierechter vond een werkstraf beter op zijn plek. De werkstraf voor Oussama G. viel met veertig uur wel lager uit dan de werkstraf van zestig uur voor Leroy S., ook vanwege de prominentere rol van S. De rechter zag dat de mannen hun leven hadden gebeterd, maar wílde toch nog een stok achter de deur houden. Daarom kregen ze respectievelijk twee en vier weken voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van twee jaar.