Joris Gerritsen: ‘Heel erg dat de krant in sommige kringen als onbetrouwbaar wordt gezien’

De Gelderlander hoort misschien wel net zo bij Gelderland als het Kronenburgerpark, de Betuwse boomgaarden en de Veluwe. Elke dag kijken duizenden Gelderlanders uit naar wat hun lijfblad nu weer te melden heeft over hun stad, streek en de wereld. Net als bewoners van aangrenzende delen van Brabant, Limburg en Utrecht.

De krant begon in 1848 in Nijmegen als lokaal strijdblad voor het katholieke belang, want katholieken hadden in die dagen niets te zeggen in het stadsbestuur. Die tijd is lang voorbij. Tegenwoordig doet de redactie zo goed als mogelijk objectief verslag op basis van professionele journalistieke principes.

,,Maar ik blijf het als een opdracht zien, net als toen, bij te dragen aan een betere samenleving”, zegt Joris Gerritsen, sinds 2021 hoofdredacteur van De Gelderlander. ,,Er is zoveel verdeeldheid, zoveel achterstand. Wij kunnen helpen die tegen te gaan.”

‘De Gelderlander’ is niet zo oud als het Huis van Oranje, maar wel veel ouder dan de KLM, Philips en Akzo. Hoe is het voor u als hoofdredacteur om zo’n reusachtige erfenis te beheren?
Joris Gerritsen: ,,Daar word je heel bescheiden van. De Gelderlander is een instituut. Mijn opa en verdere voorouders lazen de krant al. Het is een eer ervoor te mogen werken. Van alle regionale dagbladen hebben we het grootste bereik. We hebben niet alleen de papieren krant, maar met onze website bereiken we dagelijks ook nog eens 600.000 lezers.”

U bent ook de opvolger van bekende hoofdredacteuren. Henk Kuyt, Louis Frequin. Grote schoenen om in te staan.
,,Uri Nooteboom was hoofdredacteur tijdens de bevrijding. Hij kwam om het leven tijdens een reportage aan het front in Zutphen. Louis Frequin is 32 jaar hoofdredacteur geweest, van 1945 tot 1977. In zijn tijd is de krant totaal veranderd, net als de maatschappij in die jaren. En je moet bedenken dat we ook nog een heilige in ons midden hebben gehad.”

Een heilige?
,,Titus Brandsma. Hij was censor namens de kerk, wat inhield dat hij in de gaten hield of de artikelen in de krant geschreven werden in de geest van de geloofsleer. Maar we herinneren ons hem vooral als de man die tegenover het naziregime opkwam voor de rechten van de vrije pers. Hij heeft er met zijn leven voor moeten betalen in het concentratiekamp Dachau.”

Is er eigenlijk nog iets over van dat katholicisme dat voor ‘De Gelderlander’ zo belangrijk is geweest?
,,In die zin dat we ons medeverantwoordelijk voelen voor het reilen en zeilen van de samenleving. Onze primaire taak is verslag doen van het nieuws om de hoek, maar we willen ook de tweedeling tegengaan, mensen helpen, advies geven.

Zo geven we in het kader van ons jubileum een jaar lang 175 abonnementen weg aan gezinnen in Nijmegen die de krant niet kunnen betalen. De Radboud Universiteit onderzoekt gedurende dat jaar of onze artikelen deze lezers bevallen, of ze meer te weten komen over hun omgeving en of ze zich meer betrokken voelen bij hun buurt en de samenleving. We willen immers iedereen goed bedienen, ook de mensen die we minder goed kennen.”

Hoe bedoelt u: minder goed kennen?
,,De valkuil van journalisten is dat ze doorgaans hoogopgeleid zijn en daardoor in bepaalde wijken wonen en komen. Maar niet in andere wijken. Terwijl we voor iedereen willen schrijven. Dat is de uitdaging.”

Zeker als de krant in sommige kringen gezien wordt als onbetrouwbaar. Als ‘mainstream media’. Is daar wat aan te doen?
,,Ik vind dat heel erg. Het is een grote zorg dat een groeiende groep mensen afhaakt van de samenleving. Het aantal nieuwsmijders neemt toe. Het nieuws interesseert deze mensen niet meer omdat ze politiek, rechtspraak en wetenschap flauwekul zijn gaan vinden. Ze zijn het geloof in de instituten kwijtgeraakt.”

Hoe zou dat komen?
,,Als je alleen maar hoort dat dingen slecht gaan, zoals vaak het geval is, stomp je af. Dan word je cynisch. Aan ons daarom de taak ook het goede nieuws te brengen. Tegelijk staat de sociale cohesie onder druk, zeker in de steden.

Je hebt de kloof tussen hoog- en laagopgeleid, tussen arm en rijk, tussen kansen hebben of niet, tussen mensen die gezond leven en mensen die dat niet doen. Een belangrijke factor daarbij is de ongelijke verdeling van informatie en daar komen wij om de hoek kijken.

Wij kunnen als krant zorgen voor meer kennis en mensen helpen aan de andere kant van de kloof. Het gratis beschikbaar stellen van 175 abonnementen is een eerste stap. Goede journalistiek is duur en kan daardoor helaas nooit gratis zijn. Maar het is wel onze ambitie onze informatie zo breed mogelijk te verspreiden.”

Dus u ziet nog een belangrijke taak voor ‘De Gelderlander’?
,,En een goede toekomst. De papieren krant zou al lang verdwenen zijn, maar is er nog steeds en blijft nog lang, al weet ik niet hoe lang. Daarnaast zetten we natuurlijk volop in op de nieuwsverspreiding via onze website en via de digitale krant.

Steeds meer mensen nemen een online-abonnement, al of niet in combinatie met de papieren zaterdagkrant. Ook adverteerders zien kansen op de website. De belangstelling voor nieuws uit de eigen omgeving is in onze gemondialiseerde wereld groter dan ooit. Ook het NOS Journaal opent er tegenwoordig mee. Dat zag je vroeger amper.”

Hoe wordt het 175-jarig bestaan gevierd?
,,Bescheiden, want 175 is toch iets anders dan 100 of 200. We maken een maandelijkse serie in de krant over ons werk en we houden open dagen op de kantoren.

Heel leuk wordt de serie waarin lezers vertellen waarom ze een oude krant bewaard hebben. We deden een oproepje en binnen een paar dagen hadden we al vijftig reacties. Je ziet dat de lezers zich nog altijd betrokken voelen.”