In de Almelose sterrenfabriek kunnen peuters en kleuters van alles beleven met knuffels

Een vader staat zondagmorgen tegen half elf voor de Hof 88-ingang mobiel te bellen met een collega van het werk. „Hier heb ik geen tijd voor, los het zelf maar op”, reageert hij geagiteerd. „Ik ben heel druk. Ik ga nu met m’n zoontje de ruimte in om naar de maan te vliegen.” En weg beent hij.

Binnen in het gebouw drentelen overal peuters en kleuters. Aan de teken- en kleurtafel wijst een jongen die allang geen kleuter meer is, naar een pot met rare kleuren. „Dat ziet eruit als horror”, zegt hij. „Ik zou ook wel een monster willen tekenen. Lekker halloween...” Maar het thema van het festival is ditmaal de ruimte, de sterren en de maan.

Het langst is de wachtrij voor de toiletten. Maar het helpt niet als je roept ‘Ik moet echt’, zoals een kind doet. Aan het eind van de gang wijst een vader voor zijn zoon: „Kijk, hier is de sterrenfabriek.” Hier kunnen de jeugdige festivalgangers onder andere meemaken hoe allerlei sterrenknuffels over een lopende band gaan. „Wel samen draaien, anders lukt het niet”, beveelt de sterrenwachtster in een zilveren pak vader en zoon. 

Eén peuter hangt dralerig aan de broekspijp van z’n moeder. „Een typisch coronakindje, hè”, legt ze uit aan een andere vrouw. „Nogal gehecht aan mama.” 

Een vader gaapt, wellicht toch te laat geworden vannacht na dat concert. „Ik ben heel blij dat deze activiteit er vandaag is”, bekent een ander. „Na zo’n drukke vakantieweek weet ik niks meer te bedenken. En dan kreeg ik daarnet ook nog een collega over het werk aan de lijn. Daar wil ik eigenlijk helemaal niet denken. Ach jongen, soms denk ik wel: was ik nog maar een peuter of kleuter. Dan kon ik me mooi hier vermaken.” 

Intussen is het tijd voor de volgende voorstelling van Astronautje. „Of wil je toch liever op het springkussen?”, vraagt een vader aan z’n dochter.