Rogge oogsten met tractor? Dat vinden ze bij Oogstgroep Almelo niks aan, dus zwiert de zeis

Langs het veld staat een klein groepje, vooral wat oudere heren de werkzaamheden gade te slaan. De temperatuur valt zo halverwege de ochtend enigszins mee. De leden van de Oogstgroep zweten zich in elk geval nog geen ongeluk, terwijl ze onafgebroken en onverstoorbaar de zigt, een korte zeis, door de stevige roggestengels jagen. 

De traditionalisten zaaien en oogsten nu zeker vijf à zes jaar rogge van de weide op de hoek van de Berlagelaan en de Willem de Clercqstraat. Anja Versteeg is penningsmeester van de Oogstgroep en heeft zich uitgedost in witte klederdracht. „Net als vroeger op de warme oogstdagen”, weet ze. „Want in wit is het dan toch wat prettiger werken. Al droegen ze ook veel zwart, omdat je daar de viezigheid niet zo snel  op ziet.”

Op haar hoofd prijkt een stokoud kapje. „Die is al flinke tijd in de familie. Thuis hebben we heel kabinet vol met dit soort oude spullen. Die horen er natuurlijk bij.” Onder het praten bindt ze de roggeplanten samen tot garven. Die gaan op een iets minder traditionele trekker naar de boerderij om te drogen en de verdere verwerking. 

Verhaal gaat verder onder de foto.

Hoewel de deelnemers zo op het oog behoorlijk wat plezier beleven aan hun bezigheden is de ouderwetse roggeoogst in Almelo vooral een show. Om het publiek te laten zien hoe het vroeger ging. De traditie in ere te houden. Voor de Oogstgroep is het een mooi uitstapje, maar tegelijkertijd ook surrogaat. „Normaal gesproken doen we met onze 22 leden volop mee aan dorswedstrijden in het land. Door de coronacrisis gaan die helaas niet door.”

Terwijl de eerste zweetdruppels toch echt beginnen te vloeien, hakken de heren met pik en zigt door. De weide is niet gigantisch, maar bevat toch wel vele duizenden roggeplanten. „Hoe laat we klaar zijn? Dit is geen dagtaak. Tegen 15.00 uur ligt de meeste rogge wel op de wagen.”