Ronald Cornelissen gaat door tot hij er bij neer valt; priester zijn is het mooiste wat er is

Als jochie speelde hij al kerkdiensten na met een handdoek om zijn schouders gespeld. Een pepermuntje of tuc diende als hostie. De roeping om pastoor te worden liet Ronald Cornelissen nooit meer los. Terwijl hij niet eens zo vroom was. Afgelopen dinsdag vierde de voorzitter van de Sint Marcellinusparochie zijn 25 jaar priesterschap thuis in Lettele. „Ik ben ontzettend verrast en overrompeld tot tranen toe.”