Britt Weerman stunt met zilver bij het hoogspringen op EK indoor

Weerman, afkomstig uit Assen, breekt met een lange periode waarin Nederland nauwelijks meetelde bij het hoogspringen. Annemieke Bouma was de laatste die bij de EK indoor een medaille won. Dat was brons in 1975.

Weerman veroverde onlangs haar vierde Nederlandse indoortitel. Afgelopen zomer verraste de atlete met de vierde plaats op de EK outdoor in München.

In de Ataköy Arena van Istanbul ging het voortvarend. Ze wipte bij al haar hoogtes soepel en sierlijk in haar eerste poging over de lat. Alleen bij 1,98 stokte het. Die drie pogingen mislukten. Maar ze was al zeker van het zilver, omdat de concurrenten voor een medaille waren gestrand op 1,96.

Nadine Visser plaatste zich voor de finale van de 60 meter horden. De 28-jarige titelverdedigster won haar race in de halve finale in een tijd van 7,93. Ook Maayke Tjin A-Lim bereikte tamelijk verrassend de finale. Ze werd vierde in 8,02, precies de klassering die haar recht gaf op een plek in de finale, die vanavond het sluitstuk vormt van het toernooi in de Ataköy Arena.

Visser werd in 2021 (Torun) en in 2019 (Glasgow) Europees kampioene indoor en kan voor de derde keer op rij goud halen. Voor de 25-jarige Tjin A-Lim zijn het haar eerste Europees kampioenschappen indoor.

Zoë Sedney haalde de finale niet. De 21-jarige atlete eindigde in haar heat van de halve finales als zesde in 8,06. Sedney liep vorig jaar op de WK indoor in Belgrado nog naar de zesde plaats in de finale.

Visser was zaterdag in de series de snelste met 7,88, ruim boven haar Nederlands record van 7,77. Ze zei na afloop dat ze nog niet heel scherp was, omdat ze moest wennen aan het vroege tijdstip. De halve finales op zondag waren ook vroeg, dus Visser had zich weer flink moeten oppeppen voor de race. De 7,93 was voldoende om haar heat te winnen, maar de Finse Reetta Hurske was in de andere halve finale wel sneller: 7,85.

De Noord-Hollandse is wel scherper op de fitheid van haar lichaam. Ze wil meer dan ooit een seizoen doormaken zonder blessureleed. De afgelopen twee jaar bleek een onwillige hamstring haar grootste obstakel. Tot twee keer toe scheurde ze de spier in de opbouw naar het zomerseizoen en moest ze zorgvuldig revalideren om het lichaam op tijd in vorm te krijgen voor de grote toernooien.

Op de Olympische Spelen van Tokio eindigde ze nog als vijfde in de finale van de 100 meter horden, maar was er ook het besef dat er een medaille in had gezeten als er niet die blessure was geweest. Een jaar later op de WK in Eugene strandde ze in de halve finales en voelde ze grote teleurstelling over het ontbreken van de topvorm.

Na de EK in München, waar ze een honderdste tekort kwam voor het brons op de 100 meter horden, besloot ze het roer drastisch om te gooien. Visser brak na tien jaar met coach Bart Bennema en stapte over naar Laurent Meuwly, de succescoach van onder anderen Femke Bol.