Publiek is niet bij elke sport onmisbaar

Door Rik Spekenbrink

Er zijn tal van mitsen en maren los te laten op het idee dat er de komende maanden grote wedstrijden of toernooien worden gehouden zonder publiek. De ene sport kan niet leven zonder recettes, de ander wel. Sommige sporten kan je helemaal niet beoefenen zonder anderhalve meter onderlinge afstand. En het coronavirus ligt sowieso als een tikkende tijdbom onder de evenementen die nog wel overeind staan. Maar even los daarvan. Bij welke sport is publiek echt onmisbaar? En waar is het voorstelbaar? Twee keer een top-3.

1. Voetbal
De echte liefhebber snakt na een paar weken zonder voetbal, op een paar obscure oefenpotjes in Nicaragua na, onderhand naar ‘iets’. Dan maar de eredivisie afmaken voor lege tribunes. Maar voetbal is bij uitstek de sport waar het grote publiek maar moeilijk naar kan kijken zonder het typische stadiongeluid. We kregen vorige maand een voorproefje, toen bijvoorbeeld Valencia-Atalanta werd gespeeld zonder publiek. Het verschil met Red Bull Leipzig-Tottenham Hotspur op het andere kanaal was gigantisch.

2. Darts
Alles kan in theorie, ook een WK darts in Ally Pally zonder publiek. Maar er zijn niet veel sporten waar het publiek zo wezenlijk onderdeel is van de wedstrijd. Michael van Gerwen kan wel opkomen met Seven Nation Army, als niemand op de klanken ‘Oh, Michael van Gerwen’ mee zingt, is er toch weinig aan. De bordjes met ‘180’, het gejoel bij een mislukte 9-darter, de spreekkoren, het carnaval in de zaal. Ze maken darts tot de ultieme televisiesport. Zonder publiek blijft er weinig van over.

3. Honkbal
Hoe groter de stadions, hoe lelijker de lege tribunes. De Amerikaanse sporten zijn wat dat betreft ook ondenkbaar zonder toeschouwers. Iemand moet toch die homerun-bal vangen? Honkbal is, net als bijvoorbeeld basketbal en ijshockey, misschien nog wel meer entertainment dan veel Europees georiënteerde sporten. Als de New York Yankees hun 162 reguliere competitiewedstrijden per seizoen in een leeg stadion moeten spelen, is de lol er snel af.

1. Wielrennen
Veel wielrenners, en misschien ook wel veel kijker thuis voor de buis, zouden het toejuichen: een Pyreneeën-klim zonder duizenden dwazen die plots oversteken, meerennen en hun bidons legen. Wielrennen zonder publiek lijkt prima te doen. De plukjes mensen die langs het parcours staan mis je niet, de helikopterbeelden van Frankrijk blijven even mooi. Alleen op de cols en bij de finish zou het gebrek aan mensen echt opvallen. Maar voor de televisiekijker blijft de kern van de sport overeind. De tactieken en het afzien, misschien wordt het alleen maar puurder zonder afleidingen van publiek.

2. Formule 1
Natuurlijk, het zijn prachtige plaatjes van complete oranjetribunes, meedeinend op Snollebollekes, tegen de glooiende heuvels langs de Oostenrijkse Red Bull Ring. Maar voor de miljoenen televisiekijkers over de hele wereld is het best voorstelbaar: een Formule 1-race zonder publiek. Het geluid van de motoren overstemt alles, de coureur heeft bij snelheden van 320 kilometer per uur ook geen oog voor de fans. In bijvoorbeeld Bahrein ogen de tribunes ieder jaar al akelig leeg.

3. Tennis
Intrigerende gedachte: hoe zou de prachtige Wimbledon-finale tussen Novak Djokovic en Roger Federer van 2019 eruit hebben gezien zonder publiek? Op een enkeling na was het hele Centre Court op de hand van de Zwitser. Maar Djokovic won, na twee matchpoints te hebben overleefd. Van de Serviër is bekend dat hij energie krijgt van een vijandig publiek. Federer lijkt het soms te verlammen, de favorietenrol in elk tennisstadion ter wereld.

Natuurlijk mis je het gejuich na een toverbal. Maar tennis zonder publiek, het kan. Het wekelijkse bewijs zijn de challengertoernooien op verlaten baantjes in Oezbekistan en Tunesië.