Apeldoornse moeder die haar twee kinderen doodde: ‘Ik voel me vreselijk. Ons gezin is niet meer’

De laatste die gisteren het woord had tijdens de zitting in hoger beroep, was Aurélie V. Zij bracht in 2013 haar twee kinderen om het leven in Apeldoorn. De rechtbank in Zutphen veroordeelde haar in 2016 tot negen jaar cel met tbs en dwangverpleging.

Hoewel de Apeldoornse moeder soms hevig geëmotioneerd raakt door haar eigen woorden, leest ze na twee zittingsdagen rustig door uit haar handgeschreven brief. ,,Wat ik heb gedaan, is afschuwelijk, afgrijselijk, en onomkeerbaar. Ik voel me vreselijk om wat ik heb gedaan. Ons gezin is niet meer. Pas later is alle ernst van de feiten tot me doorgedrongen.’’

De 39-jarige vrouw richt zich in haar slotwoord in de rechtbank van Arnhem tot haar ouders, vriendjes en vriendinnetjes van haar kinderen, tot mensen die betrokken waren bij de zorg van Lucas, die meervoudig gehandicapt was. ,,Ik heb dit absoluut niet gewild. Zo ben ik niet. Het gemis en verdriet zal de rest van mijn leven als een amputatie zijn, waarmee ik zal moeten proberen door te leven. Was dit maar nooit gebeurd.’’ Tijdens de rest van de zitting in de zaal van het gerechtshof Arnhem - Leeuwarden is het vooral advocaat Job Knoester die aan het woord is. Aurélie zelf leest het pleidooi van haar advocaat bladzijde voor bladzijde mee. Haar moeder, die aan een tafel achter haar zit, doet precies hetzelfde.

In een tweeënhalf uur durend pleidooi zet Knoester nogmaals uiteen waarom Aurélie vrijgesproken zou moeten worden, of waarom er ten minste geen veroordeling tot moord kan plaatsvinden. Hij blijft erbij dat het antidepressivum paroxetine een rol heeft gespeeld in het gedrag van Aurélie. Hij haalt één van de deskundigen aan die daarover op zitting zei dat wellicht de medicatie de druppel is geweest die de emmer deed overlopen. ,,Een kleine, maar essentiële druppel.’’

Wat Aurélie heeft gedaan, was volgens Knoester ‘out of character’, het past totaal niet bij hoe ze is. Het opleggen van tbs is volgens Knoester niet nodig, Aurélie heeft meerdere keren aangegeven open te staan voor behandelingen. Volgens het Openbaar Ministerie is er voldoende bewijs van opzet en voorbedachte rade in deze zaak. Zo deed Aurélie op de ochtend van het delict de gordijnen in huis dicht, alle deuren op slot en schreef ze een afscheidsbrief. Primaire factoren voor de agressie die Aurélie toonde, komen volgens het Openbaar Ministerie voort uit de depressie en de persoonlijkheidsstoornissen waar Aurélie mee kampt. Ze mag dan verminderd toerekeningsvatbaar zijn, maar een gevangenisstraf van twaalf jaar cel voor een dubbele moord is volgens het Openbaar Ministerie gepast.

Het Hof doet op 13 maart uitspraak.  

Verslaggever Hanne Koops is bij de tweede zittingsdag in het gerechtshof Arnhem - Leeuwarden aanwezig. Lees de zitting hieronder terug.