Waarom Ferrari zijn belofte brak met deze ‘SUV’: Purosangue

Foto’s doen een auto wel vaker tekort, maar om een goede indruk van de Purosangue te krijgen, moet je hem toch echt in levenden lijve zien. Al is het maar vanwege de reactie van de vele wintersporters hier in de Dolomieten als ze hun hoofd draaien om te zien waar dat motorkabaal vandaan komt.

Wat je ziet is een mix tussen verbazing en bewondering, structureel gevolgd door een lach. Dit apparaat hebben ze nog nooit eerder gezien. Of ook maar iets wat erop lijkt. Nu zijn we in Italië, waar reacties op iets met een Ferrari-logo altijd positief zijn, maar evengoed is te merken dat dit ook voor de mensen hier echt iets nieuws is.

Purosangue heet de auto: volbloed. Om extra te benadrukken dat dit toch een ‘échte’ Ferrari is. Ondanks de hoogte, ondanks de vier deuren. Ferrari hamert erop dat het géén SUV is, maar een heel nieuw concept. De discussie daarover blijft vooral spelen met woorden, maar de auto verschilt qua carrosserie inderdaad veel van modellen waar hij mee gaat concurreren, zoals de Lamborghini Urus en de Aston Martin DBX.

Met krap 1,60 meter is hij relatief laag, en de neus is relatief lang om de motor achter de vooras kwijt te kunnen. Dit voor een goede gewichtsverdeling. En het is niet zomaar een motor. Waar Lamborghini voor zijn Urus een brave V8 haalde bij Audi, doet Ferrari wat niemand had durven dromen. Het merk lepelde de 6,5 liter V12 uit de 812 Superfast in de Purosangue. Zonder turbo’s, maar met bizar veel toerengeweld. Een unieke combinatie van carrosserie en aandrijflijn.

En al klinkt de auto net iets minder schel dan in de lage sportwagens van Ferrari, de sound is overweldigend mooi. Diep, vol soul en emotie. Gekoppeld aan een de nieuwe achttrapsautomaat van Ferrari die op de achteras ligt, ram je met de grote flippers door de verzetten alsof het een lage sportwagen is. Met 725 pk is de auto snel zat: 3,3 tellen tot 100 km/h en in 10,7 zit je op 200. Inderdaad, de snelste versies van de Tesla Model X zijn nog sneller op de sprint, maar dat zal geïnteresseerden een worst zijn. Het gaat hier om beleving en passie en daarbij gaat het om meer dan kale cijfers.

Als je Ferrari vraagt waarom het zijn eigen belofte breekt om een SUV-achtige te maken, wordt er niet gerept over verkoopcijfers en winst, maar zegt het bedrijf dat het hem zit in de vordering van de techniek. ,,In het verleden was het niet mogelijk om een auto in dit segment te laten rijden zoals een Ferrari moet rijden. Maar nu kan dat wel.” Men doelt dan voornamelijk op de nieuwe actieve wielophanging die speciaal voor de Purosangue is ontwikkeld en zijn gelijke niet kent in de autowereld. Door kleine sterke elektromotoren kan de demping per wiel worden versneld of vertraagd, waardoor de auto niet alleen bijzonder comfortabel is voor iets met zulke dynamische ambities, maar er ook nauwelijks sprake is van overhellen.

Het systeem werkt zo goed dat de anti-rolstangen verdwenen: de dempers houden de auto vlak genoeg. Dit in combinatie met vierwielsturing en vierwielaandrijving en verdeling van de krachten links en rechts zorgt ervoor dat de Purosangue inderdaad rijdt als een sportwagen. Het is geen valse claim of overtrokkenheid: dit gaat veel verder dan sportieve SUV’s als de Porsche Cayenne en de BMW X6 M, die tot nu toe de benchmark waren in deze klasse als het om rijden gaat.

De Ferrari stuurt licht en direct, ramt van bocht naar bocht en het gewicht van ruim 2100 kg is enkel merkbaar bij aanremmen vanwege de gemonteerde winterbanden. De auto is lichtvoetig en de V12 weet in elke versnelling raad met de auto dankzij een overvloed aan koppel. Je wordt onderhuids enorm geholpen door alle computergestuurde technieken, maar het voelt natuurlijk. Alsof je het allemaal zelf doet. Hierdoor is er nog meer rijplezier dan in de lage auto die de Purosangue vervangt: de GTC4 Lusso.

Ondertussen is de auto erg breed inzetbaar. Dankzij de tegengestelde achterdeuren (voor het eerst op een Ferrari) is de toegang tot de twee stoelen achterin erg gemakkelijk, en de zit daar is ruim en comfortabel. Met een mooi eigen bedieningselement voor klimaat en zaken als stoelverwarming. Je kan de stoelen ook naar voren klappen om de kofferbakruimte op te krikken naar ruim 1300 liter. Standaard heb je al 470 liter. Voorin valt meteen op dat er geen multimediascherm in de middenconsole zit. De passagier krijgt er wel een, de bestuurder krijg alle info in het scherm voor hem, net als in de Audi TT.

Alleen ontbreekt opvallend genoeg een navigatiesysteem. Ferrari gelooft daar niet meer in, omdat iedereen tegenwoordig zijn smartphone gebruikt. Die is veel actueler qua kaarten en verkeer dan een systeem in de auto, omdat Ferrari niet doet aan over-the-air-updates in verband met privacy. En dus krijg je wel standaard Apple Carplay en Android Auto, maar is in-carnavigatie niet verkrijgbaar.

Daar hebben we geen problemen mee, maar dat hebben we wel met het gepriegel met de touchknoppen op het stuur om je door de menu’s te loodsen. Dit werkt niet prettig en doet afbreuk aan de rest van de auto, omdat het eigenlijk het enige echte minpunt is dat we kunnen vinden. Samen met het feit dat je de auto al niet meer kunt bestellen. De aanvragen liepen zo snel op dat Ferrari inmiddels al geen leverdatum meer kan noemen, en daarom is men maar gestopt met het aannemen van orders.

En dat terwijl de auto bepaald geen koopje is. In Nederland begint de prijs bij een schrikbarende 504.000 euro, en dan moet de optielijst nog worden doorgenomen. Bij dit merk zomaar goed voor een ton extra. De Purosangue is daarmee flink duurder dan mogelijke concurrenten van Bentley, Lamborghini en Aston Martin, enkel Rolls-Royce levert in deze prijscategorie ook een SUV. Gezien het animo verkopen de Italianen er geen auto minder om. Iedereen die er al eentje besteld heeft, kan gerust zijn: Ferrari heeft het geflikt. Niet voor het eerst.