Drea (60) kan oud en nieuw vieren dankzij nier van ex-schoondochter Marijke: ‘Geen moment spijt’

De vijftig meter van haar woonkamer naar het barretje achter hun huis kon Drea van Dijk (60) een jaar geleden niet in één keer afleggen. Haar nieren werden steeds slechter. ,,Ik was heel moe en had het continu koud’’, weet Drea nog goed. Dialyse zou al snel haar dagelijks lot worden, als ze geen donornier zou krijgen. Haar zus bood er een aan, maar die bleek helaas niet geschikt. Maar nu voelt Drea zich weer goed.

In het barretje achter het huis van Drea en haar man Bertus van Dijk aan de Mheneweg Noord in Oosterwolde heerst de de gezelligheid die zo bij deze dagen hoort. De kachel brandt, de sfeerverlichting doet z’n werk, het is er een zoete inval en op de achtergrond draait zendamateur De Kleine Rakker zijn plaatjes. Hoewel, op de achtergrond: de galmende krakers overstemmen bij tijd en wijle het bijzondere verhaal dat Drea en Marijke vertellen. Samen zitten ze aan de bar. Niet met een pilsje of een eindejaarsborrel, maar beide met een warme kop thee. Maar dat leggen we later uit.

Op 9 oktober 2018 stapte Marijke in Kampen in haar auto om met een bijzondere boodschap naar Oosterwolde te rijden. ,,Toen bleek dat de nier van haar zus niet geschikt was, ben ik er over na gaan denken’’, legt ze uit. ,,Ik had altijd al gezegd dat ik dit wilde doen als iemand in mijn omgeving het nodig zou hebben. Ik stond er achter en had het overlegd met mijn man. ‘Ik wist dat je dit zou doen’, zei hij.’’ 

En zo kwamen ze samen in een medische molen, die op 29 juli in het Rotterdamse Erasmus MC leidde tot de bijzondere niertransplantatie. Marijke: ,,We zijn er samen naartoe gereden, maar lagen in het ziekenhuis allebei aan de andere kant van de afdeling. Dat is standaard, want meestal kent de patiënt de donor niet. Het was ook maar goed, want zo konden we onze energie sparen.’’ Anders zouden ze teveel met elkaar kletsen, denkt Marijke.

De operatie slaagde en het lichaam van Drea accepteerde de nier van haar voormalige schoondochter. ,,Ik voelde me vrij beroerd’’, weet Marijke nog. ,,Maar zij zag er meteen een stuk beter uit. Daar doe je het voor. Ik heb er geen moment spijt van gehad.’’ En zo kan het dat ze nu samen aan de bar zitten van wat ze Café de Muus noemen. ,,Ik met één nier...’’ ,,...en ik met drie.’’ En allebei aan een kopje thee dus. Want sinds de transplantatie heeft Marijke het continu koud en Drea mag nog geen koffie van de dokter. Op de bar staat een collectebus van de Nierstichting. ‘Het mooiste wat je kunt geven, is leven’, staat erop. De Kleine Rakker heeft net de klassieker Kleine Henkie van De Tijdbrekers opgestart.

Drea kon dankzij haar nieuwe nier met de kerst weer ‘twee dagen van huis’. En sinds vrijdagochtend 07.00 uur is het een en al gezelligheid bij de familie Van Dijk, vanwege de Andere Tijden Marathon (zie kader hieronder). Zendamateurs van weleer slingeren non-stop ‘piratenmuziek’ de ether in en op zaterdag- en maandagavond treden Nederlandstalige artiesten op. Pas om 19 uur op oudjaarsdag gaat de stekker eruit. Drea geniet. Het leven lacht haar weer toe. Of ze al die tijd aan de bar blijft zitten? ,,Nou, dat dacht ik wel!’’