Toen Chantal naast haar bed viel en niet meer kon lopen, wist ze genoeg: ‘Lachgas maakt alles kapot’

Ze is knap, in de bloei van haar leven. Toch is Chantal niet zoals ze had kunnen zijn. Ze heeft gevoelloze voeten en hals, trillende lichaamsdelen en een enorm schuldgevoel. Haar zenuwen zijn door het gebruik van lachgas zo erg beschadigd, dat artsen bang waren voor een dwarslaesie. Doordat ze toen nog wél normaal kan plassen, krijgt ze dat etiketje niet opgeplakt, maar één ding is duidelijk: het spul heeft veel kapotgemaakt. Vanaf de bank blikt ze terug, geholpen door haar vader.