Ik ben een provaxer. Altijd al geweest. Een oom van mij kreeg in 1956 polio en heeft nog tot de dag van vandaag pijn in zijn benen. In 1957 begonnen ze met vaccineren en sindsdien is er nauwelijks nog gevaar voor polio, behalve in de zogeheten biblebeltgemeentes. Op mijn lagere school overleed een jongetje aan de mazelen, een vriendin van mijn moeder stierf een vreselijke dood door baarmoederhalskanker. Allemaal leed dat enkele jaren later niet meer geleden hoefde te worden met dank aan de wetenschap.