‘Zijn wij bij elkaar uit liefde of vanwege de zorg voor onze gehandicapte Sophie?’

,,Sophie ging op haar twintigste het huis uit. Net zoals haar broer Michael een paar jaar eerder. Alleen ging hij op kamers om te studeren, en verhuisde zij naar een kleinschalig woonproject voor verstandelijk gehandicapten.

Michael was bij zijn geboorte een wolk van een baby. Sophie zag er heel anders uit, vooral haar ogen stonden anders. ,,Het lijkt wel een mongool”, zei ik meteen tegen Edwin. Hij antwoordde vrij laconiek: ,,Dat is ze ook.” Ik zei: ,,Jezus, wat een pech.”