Zorgen om waterkwaliteit door toename 'onzichtbare' drugslozingen

Het haastje-repje in het bos achterlaten van vaten met drugsafval  neemt toe, maar deskundigen maken zich steeds meer zorgen om de opmars van drugslozingen die minder zichtbaar zijn. Vloeistoffen worden bijvoorbeeld vanuit rijdende busjes in de natuur geloosd of belanden via een boerderij, gehuurd pand of wasstraat in het riool. Dat blijkt uit een rondgang van deze krant langs experts.

Jordi van der Steen, adviseur van de Omgevingsdienst Midden- en West-Brabant: ,,Wat je ziet is dat criminelen vaker gebruikmaken van de verdunningstechniek. Daarbij proberen zij drugsafval via andere afvalstoffen te lozen, bijvoorbeeld in mestkelders en wasstraten.’’ Lozingen in mestkelders zijn volgens hem ‘echt problematisch’. Bovendien vallen lozingen in wasstraten en op boerderijen vaak niet op, omdat daar al een ‘ammoniakachtige of zeepachtige lucht hangt’.

Jan van de Graaf, adviseur waterkwaliteit van het Brabantse waterschap De Dommel, ziet eveneens dat lozingen op het riool toenemen. ,,Vanuit politie en justitie krijgen we signalen dat er steeds vaker buisjes en leidingen rechtstreeks naar het riool lopen. In Eindhoven zagen we in drie maanden tijd acht dumpingen.’’

Volgens Stephan van Orsouw gebiedsbeheerder van het waterschap Aa en Maas, zijn alleen al in Brabant tientallen dumpingen per jaar. ,,Drugslozingen hebben bijna direct gevolgen voor de waterkwaliteit. Planten en dieren gaan dood. Er is weinig bestand tegen die chemische troep. In Berghem zijn bijvoorbeeld vissen doodgegaan als gevolg van drugslozing.’’

Criminoloog Yvette Schoenmakers, beschrijft in de publicatie Justitiële Verkenningen die vandaag verschijnt, op basis van politiedossiers hoe drugs de bodem in sijpelen. Zij noemt ‘illegale dumping waarbij criminelen vaten laten leeglopen het meest zorgelijk’. ,,Er vinden heel veel vloeibare drugsafvallozingen plaats op het riool.’’

Om MDMA of amfetamine te maken, worden grondstoffen vermengd en verdund met chemicaliën als zwavelzuur, aceton en methanol. Europol schat dat bij de productie van 1 kilo MDMA 6 tot 10 kilo vloeibaar afval vrijkomt en bij amfetamine zelfs 20 tot 30 kilo afval. Directe blootstelling aan de chemicaliën kan leiden tot brandwonden, bewusteloosheid, braken, misselijkheid, duizeligheid en irritatie aan ogen en luchtwegen. Van der Steen: ,,Een dier heeft laatst afval opgeslurpt en in België liepen kinderen brandwonden op nadat ze door een plas chemicaliën fietsten.’’

Hoogleraar Pim de Voogt van de Universiteit van Amsterdam en het KWR Watercycle Research Institute, bekend van zijn onderzoek naar drugsresten in rioolwater, waarschuwt voor de gevolgen van de waterkwaliteit. ,,Het meeste afval is zuur en daar kunnen bacteriën niet goed tegen. Vast staat dat zuiveringsinstallaties daardoor soms niet meer werken.’’ Zo kostte het een Brabants waterschap 80.000 euro om de waterzuivering schoon te krijgen na een dumping in Baarle-Nassau.