Vrouw (26) vergeet na bloedneus haar hele leven: ‘Ik heb mijn vriend opnieuw moeten leren kennen’

Het bijzondere verhaal van Sophie Clayton wordt breed uitgemeten in Britse media die spreken van een ‘ongekend en bijzonder persoonlijk drama’. Clayton, die nog altijd geestelijk en fysiek aan het revalideren is, komt zelf ook aan het woord. Over het verleden weet ze niets meer. Wel is ze zich bewust van wat haar na de bloedneus overkwam en waardoor haar extreme geheugenverlies is veroorzaakt. ,,Het was geen doorsnee bloedneus, zo hebben de artsen mij verteld, maar een zeldzaam defect in de cruciale verbinding tussen de hersenen en het zenuwstelsel. De bloeding trad op toen die cruciale connectie werd verbroken.”

Sophie Clayton zat tijdens het heftige incident bij haar ouders in de keuken. ,,De bloedneus hield bijna twintig minuten aan. Mijn moeder heeft geprobeerd de bloeding te stelpen maar dat lukte niet. Toen er ook nog een beetje bloed uit mijn linkeroog kwam en ik geen gevoel meer had in de linkerhelft van mijn lichaam, ben ik met gillende sirenes per ambulance naar het ziekenhuis gebracht.” Daar werd na een aantal scans en testen een bijzondere neurologische aandoening gevonden die heel soms optreedt bij depressies en stress. ,,Maar daar heb ik nooit last van gehad. De medici denken nu dat het een aanboren afwijking is. En het had me op elk willekeurig moment kunnen overkomen.”

De vrouw heeft met hulp van haar ouders en vriend Jonathan Wilson (26) de draad van haar leven weer enigszins opgepakt. Wilson, zo vertelt Clayton, heeft fotoboeken gemaakt met daarin belangrijke momenten uit hun relatie. ,,We zijn ook weer voor de ‘eerste keer’ gaan daten. Althans, zo heb ik het ervaren want ik kende hem echt niet meer. Jonathan heeft officieel verkering gevraagd en ik heb ingestemd omdat hij leuk is. Nu voel ik me verliefd en weet dat hij geen vreemde is.” De twee hebben inmiddels ettelijke romantische tripjes gemaakt. ,,Zoals naar het strand waar ik voor mijn gevoel nog nooit was geweest.”

Ze hoopt dat het gat in haar geheugen ooit weer zal worden gedicht, maar de kans daarop lijkt volgens de artsen klein. Lichamelijk is ze weer aan de beterende hand. ,,Wat ik heb meegemaakt is het ergste wat een mens kan overkomen. Pure horror! Ik ken helemaal niemand meer. Toen ik bijkwam in het ziekenhuis stond er een, in mijn ogen, wildvreemde man naast mijn bed. Het bleek mijn vader te zijn.” Haar vriend noemt de aandoening van Sophie ‘triest’. ,,Het is raar en bizar om opeens geen vriendin meer te hebben door het feit dat ze me niet meer kent. Ik houd nog zielsveel van haar. Dat is nooit veranderd. Sophie is anders maar nog steeds dezelfde. Haar persoonlijkheid en lach zijn godzijdank onveranderd.”