De beekprik is een klein, wat onooglijk visje. Een ‘palinkje’ van zo’n 15 centimeter. De volwassen beekprikken hebben een mondschijf om op de beekbodem een kuiltje te graven waar de eitjes worden afgezet en bevrucht. Na de paring sterven de prikken en is het zeven jaar wachten tot de eitjes, later larven, uiteindelijk uitgroeien tot een geslachtsrijpe beekprik. En dan begint deze levenscyclus opnieuw. In Nederland zijn beekprikken superzeldzaam. In Twente behoren de Springendalsebeek en Ruenbergerbeek en in de Achterhoek een aantal Winterswijkse beken tot de laatste leefgebieden in Oost-Nederland. En ze zwemmen in een handjevol beekjes op de Veluwe, in Limburg en Brabant. Ook in het verleden was de beekprik waarschijnlijk zeldzaam, maar goed onderzoek is er voor 1960 nooit gedaan.