De gedupeerde uitkeringsgerechtigde tekent bij de rechtbank in Almelo beroep aan tegen het besluit van de gemeente om zijn uitkering te stoppen. De rechter stelt hem in het gelijk. 

De Bornenaar ontvangt al tien jaar lang een (aanvullende) bijstandsuitkering. Sinds 2016 werkt hij tien uur per week bij een bedrijf in Hengelo. De gemeente Borne verplicht hem vanaf januari 2019 elke week ingevulde en ondertekende weekroosters in te leveren bij de afdeling Werk en Inkomen. De bijstandsgerechtigde doet dat en meldt dat hij per 1 maart 2019 een functie voor 25 uur per week krijgt als garagemedewerker. Hij hoeft geen roosters meer in te leveren, tenzij hij afwijkende uren werkt.

Kort daarna onderzoekt de gemeente of de man zijn woord houdt. Volgens de gemeente komt hij eerder op zijn werk en vertrekt hij later. Ook is hij op een zaterdag aanwezig. Dat had hij moeten melden. De gemeente zegt dat daarom vanaf 1 maart 2019 niet meer kan worden vastgesteld of, en tot welk bedrag, hij recht heeft op bijstand.

Volgens de garagemedewerker werkte hij niet meer dan 25 uur per week, maar zijn de uren incidenteel anders verdeeld. Bovendien ging hij vaak iets eerder naar zijn werk, en bleef hij na afloop even hangen om koffie te drinken en tot rust te komen. Zo ontvluchtte hij  zijn thuissituatie met een inmiddels ex-echtgenote en vier kinderen. Hij zou er inderdaad op een zaterdag zijn geweest, niet om te werken maar om zijn zoontje de garage te laten zien. Er was dus geen sprake van schending van de inlichtingenverplichting. De rechter is het met hem eens.

De man vindt bovendien dat de gemeente bij zijn werkgever navraag had kunnen doen over de gewerkte uren. Nu controleerden sociaal rechercheurs hem drie maanden lang vanaf de openbare weg bij zijn woning en zijn werk. Dat vindt hij inbreuk op zijn privacy. Daar gaat de rechter niet in mee. Het onderzoek in opdracht van de gemeente had een gerechtvaardigd doel, te weten het tegengaan van misbruik van sociale uitkeringen.

De man verklaarde tegenover de sociaal rechercheurs dat zijn broer hem een paar keer in de kroeg trakteerde. Dat zijn giften in natura. Het was de bijstandsgerechtigde echter nooit kenbaar gemaakt dat hij giften in natura ook moest melden. Van een schending van de inlichtingenverplichting is daarom volgens de rechtbank geen sprake. Wat voorts meeweegt is dat uit bankafschriften nergens blijkt dat de man giften ontving, betaald kreeg voor extra werk of een afwijkend bestedingspatroon had.