Kabinetsbesluit roept bij Jan (95) uit Borne oude herinneringen op: ‘Avondklok of niet: ik blijf een dankbaar mens’

Hij ziet het zo weer voor zich. De kleine wereld van het dorp waar hij opgroeide. De kerk in het midden, het café waar hij ooit als kind auditie deed voor het kerkkoor en het terrein van het latere openluchttheater, in 1946 de plek van zijn debuut als toneelspeler. „We speelden ‘Stemmen die niet zwijgen’. Ik had maar een kleine rol, maar moest aan het eind wel mijn eigen dood acteren. De boeren op de eerste rij kregen tranen in de ogen. Zo vlak na de oorlog lag dat allemaal nog heel gevoelig.”