Jongen (11) voor ogen moeder doodgereden in België: ‘Gegil van chauffeur vergeet ik nooit’

Middenin de ochtendspits reed een vrachtwagen achteruit op de parking richting het voetpad van de Alfred Nichelstraat. Daar liep het slachtoffer, een jongen van 11 jaar, met zijn oudere zus, jongere broer en moeder. De vrachtwagen moet het kind niet opgemerkt hebben. 

,,Dingen die ik nooit zal vergeten”, schrijft ooggetuige Lisa Gabriëls op Facebook. ,,Het gegil. De wanhoop van de vrachtwagenchauffeur. De zus die ik in mijn armen hield en dat haar broertje riep. De woorden ‘ik blijf bij jou’ die uit mijn mond rolden. De woorden ‘alles komt goed’ die ik wegslikte. Het kleine jongetje dat verweesd op de parking stond en een broertje bleek te zijn. De dappere, moedige omstaanders die knielden bij het overleden kind. De vragende blik in de ogen van mijn eigen kinderen. Het geluid van de moeder. Het geluid van de moeder. Het geluid van de moeder. De ambulances die zo lang op zich lieten wachten, al kan het evengoed zijn dat het maar tien minuten duurde.”

Het ongeval gebeurde op één van de gevaarlijkste punten van Aalst. Het kruispunt van de ring met de Alfred Nichelstraat en de Vilanderstraat, vlak in de buurt van de Zeebergbrug en de Cimorné. Dat er nu een kind moet sterven, maakt veel mensen daar boos. ,,Een ongeval, ja. Een tragisch ongeval zoals we dat noemen. Maar wel een met een verantwoordelijkheid”, schrijft Aalstenaars Lisa. ,,Elke dag passeer ik, net als velen, deze plek. Met mijn kinderen. En ik kijk naar de truckchauffeurs, zoek hun blik. De ene keer steek ik over, de andere keer denk ik dat ze me wel gezien hebben. Maar zeker ben je nooit. Ik ben niet de persoon van de grote woorden. Niet de persoon van de wijzende vinger. Maar dit was zo overduidelijk, al jaren, een accident waiting to happen. Dit is niet de schuld van de truckchauffeur. Wel die van Aalst.’’

De Belgische televisiepersoonlijkheid Steven Van Herreweghe, woonachtig in Aalst, reageert ook geschokt op het dodelijke ongeval. ,,Elke dag op weg naar school, passeer ik de fabriek in het centrum. Elke ochtend houd ik mijn hart vast voor de kinderen die daar langs moeten op weg naar school.”