Zeker 9000 kinderen overleden in tehuizen Ierse kerken vanwege ‘perverse religieuze moraal’

,,Het overgrote deel van de kinderen was ‘onwettig’, en werd daardoor vrijwel hun volledige leven gediscrimineerd’’, aldus de commissie. 

Volgens de onderzoekers waren de hoge sterftecijfers bekend bij de autoriteiten, maar blijkt uit niets dat men zich zorgen maakte over de cijfers of de condities in de moeder- en babyhuizen.

Voor gedwongen buitenlandse adopties zijn geen bewijzen gevonden. Ierse adoptiebureau’s zouden volgens eerdere beschuldigen hoge bedragen hebben ontvangen om de adopties van 1638 kinderen te organiseren. Volgens het rapport is dat niet te bewijzen, maar ook niet te ontkrachten. Het merendeel van deze kinderen kwam in de Verenigde Staten terecht. 

De Ierse overheid gaat diep door het stof. Premier Michael Martin zei in reactie dat jonge vrouwen en kinderen een hoge prijs hebben betaald voor Ierlands ‘perverse religieuze moraal’ de afgelopen decennia. ,,We hadden een totaal verstoorde houding ten opzichte van seksualiteit en intimiteit.’’

De Ierse regering maakt excuses aan de duizenden vrouwen en kinderen die slachtoffer werden van de praktijken. Zij kunnen rekenen op een financiële tegemoetkoming. Ook wordt er gewerkt aan wetgeving om het doorzoeken, opgraven en waar mogelijk identificeren van menselijke resten in Ierse massagraven te ondersteunen. 

Martin: ,,Wat in het rapport is beschreven was ons niet opgelegd door een buitenlandse macht. We hebben dit onszelf aangedaan, als een samenleving.’’

Ook het hoofd van de Ierse Katholieke Kerk heeft gisteravond zijn verontschuldigingen aangeboden aan de overlevenden. ,,Ik accepteer dat de kerk een duidelijk onderdeel was van een cultuur waarin mensen structureel werden gestigmatiseerd, veroordeeld en afgewezen’’, zei aartsbisschop Eamon Martin.

,,Daarvoor bied ik mijn onvoorwaardelijke excuses aan aan de overlevenden en aan al degenen die persoonlijk zijn betrokken bij deze realiteit die aan het licht is gekomen’’, aldus Martin, die sprak van een ‘donker hoofdstuk in de geschiedenis van de kerk en maatschappij’.