Barcelona vernedert Real Madrid in Bernabéu en wint op grootse wijze El Clásico

Door Edwin Winkels

Vooraf stelde het niet veel voor, de Clásico. Geen grote belangen, geen enorme spanningen. Real Madrid al bijna zeker van het kampioenschap en nummer drie Barcelona op vijftien punten, met nog tien speeldagen te gaan. De Koninklijke bovendien nog eens door in de Champions League, de blaugranas blij met de kwartfinales van de Europa League. Het verschil was duidelijk. De Clásico een tussendoortje, vooral voor de thuisploeg.

En dat was, na een eerste kwartier van een gelijk opgaand duel waarin alles mogelijk was, wel duidelijk in een Bernabéu-stadion in renovatie. Barça, dat de laatste vier wedstrijden van de aartsrivaal had verloren, had de ambitie, het eergevoel, het idee om weer een plaats op te eisen op het podium waar de ploeg de laatste jaren zo hard vanaf is gevallen. En Real? Ja, bijna kampioen dus, en Paris SG uitgeschakeld, en met Chelsea als tegenstander een grote hoop op de halve finales in Europa. Zonder Benzema, bovendien, de man van de doelpunten en de assists.

Nou blijft een Clásico altijd onvoorspelbaar. Neem de shirts. Real Madrid voor het eerst in 120 jaar geschiedenis thuis in het zwart – een idee van de makers van het shirt. En Barça niet in het steeds minder aanwezige blauwpaars, maar in het geel-rood van de Catalaanse vlag. Maar het ging om het voetbal, en daarin won de gretigheid en toch ook kwaliteit van de bezoekers het van de gezapigheid van de thuisploeg. Dus stond het na nog geen uur al 0-4. Vroeger een historische uitslag, goed voor een voortijdige beslissing in de competitie. Nu meer een ongelukje van Real, een ongelukkige val in een verder vrij vlekkeloos seizoen.

Maar het zal Barça vanzelfsprekend goed doen, in de therapeutische sessies om zich te hervinden, om weer een beetje de ploeg van voorheen te worden. Een afstraffing in het Bernabéu zou het project van Xavi, de opvolger van Koeman - die als een van de weinige trainers drie keer op rij van Real verloor, weer een knauw hebben gegeven. Maar Barça keerde op de late zondagavond verheugd, hoopvol en met vertrouwen terug naar huis.

Met veel dank aan Aubameyang, de spits, in de winter aangekocht, die Memphis vooralsnog op de bank houdt. De spits uit Gabon, met ook de Spaanse en Franse nationaliteit, blijkt de nummer 9 die Barça zo nodig had. De man die bijna elke wedstrijd scoort. Na bijna een half uur, toen Barça al het heft in handen had genomen, maakte hij de 0-1. Nog voor rust was het al 0-2, dankzij een kopbal van Araújo uit een hoekschop. Net als bij het eerste doelpunt was de wispelturige Dembéle, door Xavi verrassend in de basis gezet, de aangever.

Real Madrid kon er weinig tegenover stellen. Zeker niet toen in de eerste minuten na rust al de beslissing viel. Na nog geen twee minuten maakte Ferran Torres de 0-3, en na enige verwarring en de tussenkomst van de VAR, die een mogelijk buitenspelgeval uitsloot, was het nog ver binnen het uur al 0-4, opnieuw door Aubameyang. Een ongekende luxe voor Barça, zo geplaagd de laatste seizoenen, zo weinig verwend met goede resultaten, hoewel de uitzeges in de Europa League tegen Napoli en Galatasaray voor het nodige vertrouwen hebben gezorgd.

Een Barça waarin Frenkie de Jong vaste kracht blijft, steeds beter in vorm op een middenveld met oudgediende Busquets en puber Pedri. Luuk de Jong is de laatste wedstrijden niet meer nodig geweest in zijn rol als pinchhitter, en Memphis mag zich zorgen gaan maken voor het komende half jaar, op weg naar het WK in Qatar. Volledig hersteld van zijn blessure is voor de Oranje-spits in het huidige Barça slechts een rol van invaller weggelegd. Ook in Madrid mocht hij Aubameyang vervangen, maar een doelpunt scoren in een slotfase die er eigenlijk niet meer toe deed zat er niet in.