Het werd de spannendste Eurovisie-ontknoping in vele jaren. Maar de uitkomst was die waar Nederland na 44 jaar naar smachtte: Duncan Laurence is winnaar van het Songfestival. Bijna een halve eeuw na de zege van Teach-in komt het festival volgend jaar weer naar Nederland.

Het was de uitkomst van een zenuwslopende stemming waarbij Laurence, de absolute topfavoriet van de bookmakers, bij de jury enigszins teleurstellend als derde eindigde met 231 punten. Zweden won bij de vakjury’s voor het verrassende Noord-Macedonië.

Nederland won uiteindelijk toch door een daverende score bij de tv-kijkers thuis. Van het publiek kreeg hij 261 punten, waarmee hij tweede werd achter Noorwegen. Het was in totaal ruim voldoende om Italië, Rusland, Zwitserland en Noorwegen voor te blijven. Zweden werd uiteindelijk pas zesde door een tegenvallende score bij de publieksstemmen.

De vreugde op de Nederlandse bank was uitzinnig. Waar iedereen sprong, bleef coach Ilse DeLange met de handen voor haar ogen zitten. Ongeloof won het nog van de vreugde. Laurence was al snel weer bij zijn positieven en nam de trofee in ontvangst met de woorden: ‘To Music first. Always.’

Iets later, toen de klok in Tel Aviv al naar de 3 uur in de nacht kroop, zette hij zijn gedachten in de laatste minuten van de stemming op een rijtje. ,,Ik dacht alleen maar: ‘Kom op, kom op met die punten! Mijn hartslag zat boven de 200. Het ging tussen mij en John (Lundvik, red.) op het laatst. Ik vind hem geweldig, we hebben afgesproken met zijn tweeën een liedje te gaan schrijven. Ik dacht: ‘Oké, Duncan, wees niet teleurgesteld als je van hem verliest.’ Maar oh, deze uitkomst is stukken beter.’’

Ook kwam hij terug op de favorietenrol die hem vanaf het begin werd toegedicht. ,,Ik heb die voorspellingen nooit beschouwd als waarheden. Het waren voorspellingen, meer niet. Ook tijdens de stemming durfde ik lang niet te dromen van winnen. Toen ik, trofee in de hand, confetti om mijn hoofd, mijn nummer voor de tweede keer zong, voelde ik me weer precies als die regel uit mijn liedje: a small town boy in a big arcade.’’

Zijn finale-uitvoering van Arcade moet hij onder zware druk hebben gezongen. Toch was daarvan live amper iets merkbaar. Laurence gaf een betere uitvoering dan tijdens de toch al geslaagde juryshow van vrijdagavond. Hij zong meeslepend en aarzelde niet bij het bereiken van moeilijke noten. Zijn reactie na de laatste noten was er eentje van verbazing. Het was volbracht.

De Nederlandse zege kwam voor de bookmakers en volgers niet onverwacht. De wedkantoren zetten Duncan Laurence al vrij snel na de presentatie van het liedje Arcade op de eerste plaats in hun voorspellingen. Daar kwam nooit meer verandering in. Sterker: de voorsprong in het klassement werd vrijwel elke dag groter.

Alleen de problemen rondom de podiumact van Arcade deden de wedkantoren enigszins twijfelen. Zou het wel goed komen met de lamp die moest neerdalen tot vlakbij Duncan Laurence’ piano? De bij de Israëlische productie bestelde lichtbol bleek niet te voldoen. In allerijl moest een reserve exemplaar uit België worden overgevlogen. Het was duidelijk: de Nederlandse delegatie en de lokale regie verstonden elkaar maar moeizaam.

Uiteindelijk werden de communicatieproblemen de wereld uit geholpen en werd de act zoals regisseur Hans Pannecoucke en adviseur Ilse DeLange hem in hun hoofd hadden.

Aan haar tweede plaats met de Common Linnets voegt DeLange nu een eerste plaats als coach toe. Het maakt haar tot een van de succesrijkste Nederlandse Songfestivaldeelnemers allertijden. Zij kon na afloop bijna niet stoppen met huilen. De spanning tijdens de stemming noemde ze ‘heel erg verschrikkelijk.’ Ongeloof, was de dominante emotie. ,,Het is net alsof we de Olympische Spelen hebben gewonnen.’’

Bekijk hieronder de reactie van Duncan na het winnen van het Eurovisie Songfestival: