adjunct-hoofdredacteur Paul Berkhout vanuit huis aan het werk © Tubantia

Waarom we juist nu zoeken naar interactie met onze lezers

5 vragen aanVan hoofdredactie tot bezorger, ook bij het maken van de krant heeft de coronacrisis voor iedereen gevolgen. In 5 vragen aan geven we een inkijkje in hun werk in deze crisis. Vandaag adjunct-hoofdredacteur Paul Berkhout van Tubantia. Als Chef IN stuurt hij, in afwisseling met zijn collega Raymond Korse, de dagelijkse productie van de krant aan.

Ditta op den Dries 14-04-20, 12:13 Laatste update: 12:19

Hoe ervaar jij het om als Chef IN van Tubantia in deze uitzonderlijke tijden leiding te geven aan het maken van de krant?

,,De eerste weken waren extreem hectisch. Het coronavirus raakt iedereen en niemand wist waar het naartoe ging en waar we ons precies aan moesten houden. Het is de taak van de media om lezers goed te informeren. En dat hebben we gedaan. Vooral in de beginperiode hebben we in de krant en online ontzettend veel stukken geproduceerd en gepubliceerd. In die artikelen waren we wel meer volgend dan normaal. We waren de voorlichtende partij. Als Rutte zei: ‘we moeten thuis blijven’, dan schreven we, bij wijze van spreken: ‘luister naar Rutte, blijf thuis.’

Na die eerste periode hebben we ons meer gericht op de gevolgen van het virus en schreven we over wat de maatregelen voor ondernemers, bijvoorbeeld in de horeca, betekenen. We merken nu dat er wat meer rust komt. Verhalen over het virus blijven langer houdbaar. Daardoor hebben we iets meer tijd om na te denken over goede invalshoeken voor artikelen.

De krant wordt dag na dag gevuld met coronanieuws. Hoe zorg je voor balans in de nieuwsvoorziening?

,,In het begin stond de krant bol van coronanieuws. Iedereen wilde erover lezen. Dat is nu nog steeds het geval, maar we brengen er meer balans in aan. Niet meer alleen de nieuwsfeiten, maar ook veel menselijke verhalen en uitlegverhalen. Er vallen soms zelfs coronaverhalen af, omdat we andere verhalen ook belangrijk vinden. De verhalen over 75 jaar bevrijding bijvoorbeeld. Die hadden we ruim van tevoren gepland en er 1,5 pagina voor gereserveerd in de krant. We kiezen er heel bewust voor deze verhalen te plaatsen. De relevantie mag dan op dit moment kleiner zijn dan het coronavirus, de bevrijding van Nederland is een markant moment in onze geschiedenis.”

Als Rutte zei: ‘we moeten thuis blijven’, dan schreven we, bij wijze van spreken: ‘luister naar Rutte, blijf thuis.’

Zijn er struikelblokken waar jullie bij Tubantia tegenaan lopen?

,,We zijn voortdurend bezig om de juiste feiten boven tafel te halen, maar dat gaat soms moeizaam. Als we ziekenhuizen benaderen met de vraag hoeveel mensen er in Twente op de intensive care liggen, hebben ze niet altijd de behoefte die cijfers te verstrekken. Misschien zijn ze bang dat het tot onzekerheid leidt. We zijn ervan overtuigd dat onze lezers prima met de feiten kunnen omgaan en blijven ziekenhuizen ervan overtuigen zo open en transparant mogelijk te zijn. We moéten die feiten brengen. Dat is de taak van de journalistiek.”

Heb je de indruk dat de krant nu meer dan anders interactie heeft met lezers?

,,Absoluut. In de eerste weken kwamen er vooral veel ideeën voor vormen van hulpverlening binnen, zoals het opstarten van een maaltijdenvoorziening. Onze mailbox stroomde over met mooie initiatieven. Inmiddels zoeken we zelf ook de interactie met lezers op. Hoe ervaart u de gevolgen van het coronavirus? vroegen we als krant. Er kwamen tientallen reacties met ervaringen binnen. Lezers zijn bereid veel met de krant te delen, zowel positief als negatief. Af en toe is er ook een kritische noot. We hadden op 6 april een foto op de voorpagina staan van een opa die met z’n kleinkind een dansje maakte. Dat leverde veel vragen van lezers op. Kan dit wel in deze tijd?, wilden ze weten. Zulke vragen houden ons weer scherp.

Coronaverhalen maken emoties los. Welk artikel heeft jou echt geraakt?

,,In tijden van crisis werken journalistieke antennes het best. Het is een interessante tijd, het gáát ergens over. Ik heb in onze krant al veel bijzondere verhalen langs zien komen. Aangrijpend zijn de verhalen waarin collega Frank Timmers schetst hoe het er in onze verpleeghuizen aan toe gaat. En mooi om te lezen is ook het artikel van Josien Kodde, die intensive care verpleegkundige Wim Addink van het MST interviewde. Er staan in dit verhaal relativerende opmerkingen, die laten zien hoe wij op onze Twentse manier omgaan met deze crisis. Met humor en nuchterheid.