Maria is een fascinerende vrouw. Ze is op de eerste plaats het symbool voor vruchtbaarheid, vrouwelijkheid en schoonheid. En ze belichaamt niet alleen de liefde en de bescherming, maar ook de droefenis, het verdriet en de troost voor een mens. Veel kunstenaars, beeldhouwers, musici en theologen hebben zich door de eeuwen heen laten inspireren door de bijbelse figuur van Maria. En dat zijn niet de de minsten: Rubens, Pieter de Grebber, Rembrandt, Jan Toorop, Bill Viola, Jan Fabre en Maria Roosen hebben zich allemaal door haar laten raken.

Toen ik laatst de top 10-lijstjes zag met de populairste groenten viel het me mee. ‘Witlof en bloemkool: jongeren eten het amper meer’, stond er boven het artikel. Wat bleek? Ouderen ook niet.

‘Wachten op een bericht uit Enschede’, luidde de openingskop op de voorpagina van de Volkskrant maandag. Het is in deze democratie nu al zo ver dat het van één CDA-Kamerlid afhangt of en hoe de kabinetsformatie door kan gaan. En ook al gaat het om de ongelooflijk belangrijke Enschedeër Pieter Omtzigt: het moet niet gekker worden.

‘Bedenk de meest idiote situatie bij voetbal waar de VAR mee de fout in kan gaan’. Of de opdracht voor eerstejaars leerlingen van de Basisberoepsgerichte leerweg was of voor UT-studenten die kort voor hun master staan, bij de Twentse derby had het niet uitgemaakt.

In tijden van voorspoed is het voor zwembaden al lastig om aan onderdelen voor installaties te komen. Tijdens corona blijkt het haast onmogelijk. Het zwembad in Borne moest na een lekkage de deuren bijna een maand sluiten. Een pietluttig, maar o zo belangrijk schroefje bleek niet leverbaar.

Arthur is dood. Door zijn kop geschoten. Door een prins. Ene Emanuel von und zu Liechtenstein. Geen familie. Arthur is 17 jaar oud geworden. Arthur was geen concurrerende ridder van de prins. Arthur was ook geen rivaliserende kikker. Arthur was tot afgelopen maart de grootste beer van Roemenië. Nu niet meer. Arthur is nu een voormalige beer. Een ex-beer. Ein das-war-einmahl-Bär.

Het was een triest bericht dat deze week een mooie herinnering opriep. Van heel lang geleden. Het jaar 1998 of kort daarna. Het jaar dat ik als verslaggever bij deze krant begon.

Ze noemen het inbreiding. Een verschrikkelijk woord. Definitie: bouwen binnen de bestaande bebouwing. Het tegenovergestelde is - u raadt het al - uitbreiding. Maar dat woord komt al een tijdje niet meer voor in Almelo.

Gooi je koelkast weg en neem tulpenbollen. Dek de tafel en zeg tegen je pubers: „Vanavond eten we rauwe tulpenbol met de schil van suikerbiet.” Zonder ketchup? Zonder ketchup. Incasseer de reacties en blijf kalm. Zeg dat het niet anders kan. Noem het de schuld van Hugo de Jonge.

Of hij ook toestemming zou hebben gegeven om de opnames te bekijken, is nog maar zeer de vraag. Maar wat jammer dat er geen camera’s hangen in de keuken van Eric Kleissen. Want het kan niet anders of de voormalige wethouder van Dinkelland danste uitbundig zingend naar de koelkast op de dag dat hij hoorde hoe de rechtbank in Overijssel had geoordeeld in de zaak Munsterhuis.