Gisteravond heb ik de afwas gedaan onder toeziend oog van twee vrienden. Kunnen we helpen afdrogen? vroegen ze. ‘Nee’, antwoordde ik, ‘blijf zitten en kijk naar me! Dan heb ik tenminste publiek’. Van de weeromstuit liet ik een glas vallen. Hilariteit alom. Tot zover het tragische relaas van een thuiswerkende cabaretière.

Een opgewekt aanloopje: we gaan honderden woningen bouwen. Nieuwe huizen, nodig om de groei van de stad rond het Ledeboer, de Hengelosestraat en op het Kennispark het hoofd te bieden. Frisse plannen, veelal in een groen decor. Enschede bloeit. Denk je.

Het is de maand van de gezelschapsspelletjes. Je hebt een aparte adventskalender nodig om de volgorde te volgen. Dit weekend Sint, daarna de kerstboom (al staat ie hier al) en dan? Even kijken: vanaf dinsdag kan bij Van Dale worden gestemd op het woord van het jaar.

Het was dus voor de grap. Dat ik dat zei. Over die mensen. Met van die dingen. En hun meningen. Natuurlijk. Ik had het anders kunnen zeggen. Of helemaal niet. Maar om nou helemaal niets te zeggen over die mensen en hun dingen en hun meningen, zodat u hier wat schaapachtig naar een onbedrukt stuk krantenpapier zit te kijken, dat gaat me ook net een stapje te ver.

Je hebt van die verstopte jobs waarvan je nooit iets hebt af geweten. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat we hier meer virologen, vaccinatiewetenschappers, kruidendokters en beroepsidioten hebben dan bouwvakkers. Wat ik ook niet wist: wij hebben dus gewoon een staatssecretaris van sport.

Asogedrag in het verkeer, iedere weggebruiker kan erover meepraten. Je kan er boos om worden. Woedend zelfs. Maar is dat wel altijd de juiste reactie? Die vraag stelt Miriam Bekke zich, onze nieuwe medewerker van het Tubantia opiniepanel.

Duizelingwekkende redeneringen maken het leven er niet overzichtelijker op. Een van de jongste voorbeelden komt weer eens uit Almelo.

Doodsbedreigingen omdat je politica bent in de Achterhoek, columns schrijft of alleen maar omdat je homo bent. Mientje uit Almelo doet het, ‘anoniempje’ doet het: lekker online iemand ‘kapot maken’. Ik zou me doodschamen.

Vannacht is december begonnen. De maand van zowel de Sint als de Kerstman. Vorige week stonden ze hier in het stadscentrum voor een dubbelinterview. De vrees lijkt gerechtvaardigd dat het kortgebeente dat er met open mond bij stond die mond nog open heeft.

Hij was priester van de Rooms-Katholieke Kerk en behoorde tot de orde van de Karmelieten. Titus Brandsma (1881-1942), geboren in Friesland, werd in 1923 hoogleraar filosofie en ‘geschiedenis van de vroomheid’ en later ook rector magnificus aan de pas opgerichte Katholieke Universiteit Nijmegen, thans Radbouduniversiteit geheten.