Geen interessanter onderzoek voor sportarcheologen dan de speurtocht naar de oorsprong van voetbal. De Volkskrant berichtte maandag over een nieuwe opgraving, die helemaal niet zo nieuw was als ze gewoon in 2018 De Twentsche Courant Tubantia had gelezen.

Kleine belastinkjes, ze hebben iets meelijwekkends. Een op doorreis overnachting in Oostenrijk. Daar komt dan 1,50 euro aan toeristenbelasting bij op. De dame van de Zimmer Frei staat wat te schutteren en wrijft langs haar schort. Liefst contant, ja, vielen Dank und gute Fahrt.

Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt.

Als consultant van TTTT (Theo’s Total Train Traffic) heb ik de weekendwandeling gebruikt om ter plekke te gaan voor een grondige schouw. De uitkomst van het onderzoek is even eenvoudig als eenduidig. Het sluiten van de spoorwegovergang IJsbaanweg te Goor is de grootst mogelijke flauwekul.

De vrouw in het beschermende pak staat gereed met haar teststaaf. „Welk neusgat heeft je voorkeur?” Ik vind het een mooie vraag. Niet eerder dacht ik na over mijn favoriete neusgat. „Doe maar de middelste”, antwoord ik. Het is een flauwe grap, maar daarmee stel ik doelbewust het steekmoment uit. Ik heb afgelopen jaar al een staaf in mijn reukorgaan gehad. Toen is gebleken: ik ben geen geen groot liefhebber van voorwerpen in mijn neus. Zelfs niet voor vijf seconden.

„Mama, heb je Sinterklaas al een appje gestuurd? Hij moet toch weten dat we dit jaar niet naar Nederland kunnen komen!” Nee, ik heb Sinterklaas nog niet geappt, ik ben er namelijk een beetje klaar mee.

Het zou kunnen zijn dat u als trouwe lezer van Tubantia deze week even dacht dat u een oude krant had ontvangen. U heeft vast gedacht: dit is oud nieuws. Dit kan niet waar zijn. Dit heb ik al zo vaak gelezen. Of u heeft verbijsterd geconstateerd dat de geschiedenis in Almelo zich wel degelijk blijft herhalen.

Je zal maar in de schatkamer van Twente wonen, beter bekend als de gemeente Losser. Diepe ellende was het daar, na het Laga-drama. De gemeente likte zijn wonden, zat op zwart zaad en besloot uit arren moede dan maar innig samen te werken met de grote buur Enschede. Zodat beide gemeenten konden besparen met een gezamenlijke groep ambtenaren voor bestuurstaken die toch overal vrijwel hetzelfde zijn. ‘Nog efkes en de gemeente Losser geet stilletjes op in Eanske’, zo somberde menigeen destijds.

Tukkers zijn mensen van weinig woorden. Het zou een reden kunnen zijn waarom hier in bepaalde streken die weinige woorden worden opgerekt. Stilte is ook weer zo iets. De een begint meteen vooraan: Maaaaaarkel. Een ander achteraan: Almeloooo. En natuurlijk Hengelo-o-o van Jeffrey Spalburg.

Er stond een man in het bos. Met een bladblazer. Een man met een bladblazer in een bos. Het was halverwege november. Dan is het herfst. Ook in het bos. Dus ja. Dan heb je werk zat. Met je bladblazer. In dat bos. De man met de bladblazer blies het blad pardoes het bos uit. Dwars over een weggetje. Door een berm. Een ander bos in. De man met de bladblazer blies het blad uit zijn bos een ander bos in.