1. Een eigen huis, een plek onder de zon?

„Wij zijn heel gelukkig met ons eigen onderkomen. Een eigen veld, geen natte voeten meer, rondom het veld verlichting zodat we iedereen kunnen zien… wij zijn de koning te rijk, voor ons is dit meer dan perfect.”

2. Waarom is dit zo bijzonder? 

„Wij bestaan al heel lang en hebben overal gezeten. Heel lang bij café Meisters Mina aan de Grootbruninkstraat, dat is nu een woonwijk. In die tijd waren we één van de grootste verenigingen van het land, we hadden zo’n zo’n duizend leden. Toen werd het terrein verkocht en hebben we een tijdje gezworven. We zaten bij een manege bij het vliegveld, bij een kippenboertje, bij het crematorium. Daar moesten we ook weer weg. We zoeken al vijftien, twintig jaar naar een plek.”

3. En toen deed dit zich voor?

„Ja, ineens. Het is de oude jeu-de-boulesbaan aan de Geessinkweg. Die kwam vrij. We kregen alle medewerking van de gemeente. De akte is nu onderweg en binnenkort gaan we tekenen. We hebben nu nog tweehonderd leden en ik denk dat we wel weer iets gaan groeien, want nu worden we weer wat zichtbaarder.” 

4. Moet er nog wat gebeuren?

„We gaan het opknappen, en daarna gaan we ook onderdak bieden aan de Wielerclub en de Bowlsvereniging. Die zoeken een plek om koffie te drinken. En het veld moet nog geëgaliseerd worden, daarna kunnen de hindernissen naar buiten. Dan kunnen we ook weer theoriecurcussen geven want daarvoor moesten we tot nu toe ruimtes huren.” 

5. Alles ligt stil, is er bij jullie nog activiteit? 

„Wij geven weer puppycursussen op zaterdag. Eén op een, coronaproof. Want er zijn op dit moment echt heel veel puppy’s. Veel mensen denken er nu tijd voor te hebben, maar je moet ze wel opvoeden, als je later een leuke hond wilt.”