Door een hartinfarct werd pitbull Cemal Dogan uit Enschede een ander mens: ‘Het voelde als een nieuwe kans’

„Ik was 3 toen mijn vader ons in 1969 meenam uit Adana in Turkije. Hij had hier een baan gevonden als chef-kok in een pension voor Turkse gastarbeiders. „Koningin Juliana stond onderaan de trap van het vliegtuig toen ik in Nederland arriveerde”, vertelt hij nu nog vol trots. Toen het pension in Enschede werd verkocht, ging mijn vader aan de slag in een spinnerij en daar werkte hij tot zijn pensioen. We woonden in een groot huis aan de Lipperkerkstraat. Ik groeide er op met zes broers en zussen. Ook de broers van mijn vader en hun gezinnen woonden bij ons in. Een huis vol. Het was de mooiste tijd uit mijn leven, realiseer ik me nu. Ik was onschuldig. Ik had nog niet zoveel meegemaakt.” 

„Als je jong bent, denk je dat je de hele wereld aan kunt. Totdat in 2001 mijn broer overleed aan kanker. Datzelfde jaar verloren mijn vrouw en ik ons zoontje. Een inwendige bloeding door een geknapte ader. Een klein ventje van 6,5 maand. Ineens weg. Ik veranderde van een onbevangen, jonge vader in een onverschillige, harde man. Dat muurtje brokkelde langzaam weer af.”  

„Sinds oktober 2019 bewaakte ik met andere vrijwilligers de beruchte fietstunnels in de Enschedese zuidwijken. Ik ben dit jaar boos uit die groep gestapt. Waarom?”