„Zeventig mensen. Er is zeker een aantal mensen dat nog een beetje huiverig is, die houden de boot nog wat af. Maar dit is al heel mooi. Er zijn vandaag ook nog vier kinderen die hun eerste communie hebben.”

„Toch is het nog wel een beetje eng. Hoe gaat het lopen vandaag. We hebben een zangeres die alleen zingt, mensen mogen niet meezingen. Ze mogen ook geen kaarsje opsteken bij Maria, dat vinden de mensen jammer. Maar ja, we willen toch zo weinig mogelijk geloop in de kerk. En voor de communie mogen de mensen ook niet naar voren komen, de priester komt naar ze toe en hij draagt een gezichtsmasker. Je bent dan toch een beetje bang dat de waardigheid eraf gaat.”

„We moeten maar even zien hoe het gaat. Ik ging altijd naar de Jozefkerk maar daar vond ik niks aan. Deze is veel mooier. We willen even zien of het ons bevalt op deze manier. Anders komen we niet meer. Ik hoor bij de risicogroep, ik ben al 83.”

Als de laatste mensen zijn binnengedruppeld, zingt een enkel ijl stemmetje Aanbidt en dankt uw vader. De kerkgangers lezen zwijgend mee in hun boekje. „Je mag niet meezingen, dat is raar hoor”, schudt iemand het hoofd. „Welkom. Het is lang geleden dat we bij elkaar zijn geweest”, steekt voorganger pastor Jan Kolstee van wal. Bijna vier maanden, maar eindelijk klinken de klokken van de Sint Jankerk weer .