Ans uit Enschede schrijft brief aan de koning: ‘Wat wordt er van de wereld na corona?’

De Enschedese deed met haar inzending mee aan een actie van de Koninklijke Bond van Oranjeverenigingen (KBOV), in samenwerking met Omroep MAX en ouderenorganisaties ANBO, KBO-PCOB en NOOM. Zij vroegen ouderen een brief aan de koning te schrijven, over ervaringen in coronatijd en welke lessen we kunnen halen uit het afgelopen jaar waarin we te maken kregen met een pandemie.

„Toen ik erover hoorde, heb ik geen moment geaarzeld. De koning moet weten wat er onder gewone mensen leeft. Corona heeft alles op z’n kop gezet. Er is veel onzekerheid, vooral ook wat er na deze crisis gebeurt. Hoe gaan we dan verder met deze wereld? Ik maak me daar grote zorgen over.”

Het uitgangspunt voor haar brief was het schilderij dat ze vorig jaar maakte. Een schilderij gemaakt als reactie op de corona-uitbraak. „Dat was voor mij iets heel bijzonders. Schilderen is al heel lang mijn hobby. Meestal maak ik stillevens en portretten, allemaal heel realistisch. Maar in dit schilderij moest ik wel iets anders doen. Als je echt iets uit wil drukken over je diepste zorgen, dan kom je met niet erg ver met een stilleven.”

Hoewel ze een van de velen is, hoopt ze dat Willem-Alexander haar schilderij zal zien. „Juist omdat het anders is, daagt het uit. Er staan een uil, een gezicht en een kinderjasje op. Voor mij staat dat voor de mens, de natuur en de wereld ons heen. Ik heb er alles ingestopt wat ik heb. Meer kan ik ook niet doen.”

Een echte Oranjeklant is ze niet. Wel geniet ze van de feestelijkheden gekoppeld aan het koningshuis. „Ik kom uit Wijchen. Daar gingen we vroeger op versierde fietsen naar school. Het Wilhelmus vind ik prachtig. Nog steeds, als het bij sportwedstrijden wordt gespeeld, schiet ik vol. Dat hebben meer mensen van mijn generatie. En als die prinsesjes zie, ben ik bij voorbaat al vertederd. Het koningshuis geeft toch een glans aan het leven die er normaal niet is.”

Net als alle andere briefschrijvers kijkt ze terug op een zwaar en angstig jaar. „We hebben echt in een isolement gezeten.” In haar nieuwste schilderijen keert die angst ook voortdurend terug. „Laatst heb ik nog een boom geschilderd. Op het eerste gezicht is alles normaal, maar als je goed kijkt zie je op de takken het virus zoals het op die bekende microscoopafbeeldingen staat. Wat hebben we als wereld geleerd, hoe gaan we de toekomst in? De koning zal het antwoord niet hebben. Maar door deze brief te schrijven, voelt het leven toch een stukje minder zwaar dan daarvoor.”