Opnieuw zoekactie naar vermiste Loes (72) uit Eibergen

Een recente tip is aanleiding voor een groep van zo’n twintig personen om deze dinsdag opnieuw te zoeken. Duikers speuren in de rietkragen van het Rutbeek naar aanwijzingen, andere mannen dreggen, in de hoop iets te vinden. „Maar haar levend terugvinden, dat doen we niet meer”, vreest Bert Kesimaat, van SAR Nederland. 

Loes de Groot-Veenendaal uit Eibergen liep op 2 september 2018 weg uit het MST, waar ze op de psychiatrische afdeling zat vanwege een zware depressie. Haar telefoon, bankpas en portefeuille liet ze er achter, alles wees erop dat ze terug zou komen. Maar dat deed ze niet.

Zoektocht na zoektocht volgde, maar de politie, familie, vrienden en vrijwilligers vonden niets. Geen jas, geen bril, geen lichaam. Er zijn zelfs geen camerabeelden waarop ze te zien is. Ze lijkt, nog steeds, van de aardbodem verdwenen.

^{(Lees verder onder de foto)}

Toch wordt er gezocht. Nog steeds. Deze dinsdag gebeurt dat in het Aamsveen en bij het Rutbeek, plekken die Loes van vroeger kende. Twee groepen van tien kammen het gebied uit. Ook Louise zoekt mee, met een vriendin en familie. Ze sjouwen door heidevelden, langs Schotse Hooglanders.

Kijken onder rododendrons, in half drooggevallen watertjes en achter houtstapels, maar veel meer dan een leeg bierflesje wordt ‘s ochtends niet gevonden. Het is zoeken tussen hoop en vrees. Ze willen haar vinden, maar ook weer niet. 

Hoe vaak er hier al gezocht is? Ze weten het niet. Was het negen keer? Of elf keer? Ze zijn de tel kwijt. Het is mentaal zwaar, geeft Louise aan. Toch blijft ze zoeken, omdat ze duidelijkheid wil. En omdat ze pas door kan, als ze haar lichaam gezien heeft.

Dochter Louise vertelde eerder in onderstaande video over de verdwijning van haar moeder. „Je gaat er emotioneel helemaal aan kapot.”