Het kwelt de Twentse dat ze niet weet wie haar vader is. „Ik leef letterlijk met een leeg gevoel.” De in Oldenzaal opgegroeide Stephanie ziet steeds meer in de spiegel dat ze niet is wie ze ooit dacht te zijn. „Ik zie in mijn gezicht steeds minder gelijkenissen met mijn vader. In niets lijk ik op hem. Nu weet ik waarom ik me altijd anders heb gevoeld in het gezin en een buitenbeentje was. Altijd had ik andere opvattingen, maakte andere keuzes en had andere interesses. Op veel terreinen heb ik moeite gehad om aansluiting te vinden bij anderen. Dus ik paste me aan en verloor mezelf.”