Studenten kunstacademie hebben tóch hun expositie: langs de invalswegen van Enschede

Als klein meisje hing ze al op de kop in het klimrek om naar de lucht te kijken. Elma Greven (22, student Fine Art Aki en Bouwkunde Saxion) vond de manier waarop de wolken zo aan haar voorbijtrokken rustgevend. Nog steeds als ze vanuit haar appartement in Boswinkel bijzondere wolken ziet, zoekt ze op hoe ze heten. „Wolken zijn enorm fascinerend.”

In haar beelden combineert ze de lucht met een object. Digitaal geeft ze kleur aan haar werk. „Ik zoek naar sereniteit en balans. De tijdelijkheid van het karakter van de lucht is in contrast met de tijdloosheid en onveranderlijkheid van het object. Zo maak ik een nieuwe wereld die verbazing wekt. Ik hoop dat mensen rust vinden bij mijn beelden.”

Van de echte wereld weet je wat je kunt verwachten, zegt ze. „Van mijn beelden niet. Het is een mooi alternatief voor de echte wereld. Een moment om naartoe te vluchten.”

Twee wc-potten, een matras en een lap stof. Wat Shari Mona Cinzia (26, Fine Art Ali, net afgestudeerd) daarmee wil zeggen laat ze graag aan de kijker over. Toch: „Het is allemaal in evenwicht. Maar als je er tegenaan trapt valt het om.” Dat was zo’n beetje haar psychische toestand toen ze afstudeerde, zegt ze. „Ik had een zware periode. Het was een gevecht om balans te houden en ik denk dat ik dat een beetje heb verbeeld.”

Mona is afgestudeerd in een rare periode. „Op de Aki konden we een ruimte inrichten met ons werk en daar konden alleen docenten naar kijken.” Dus maakte ze foto’s, alsof het toch een echte expositie was. Dat haar foto nu groot buiten te zien is, vindt ze een mooie kans. „Het hangt op een fantastische plek waar mensen langslopen of rijden. Daarmee bereik je ook mensen die níet regelmatig naar een tentoonstelling gaan. Dat is prachtig toch!”

Haar camera heeft ze altijd bij zich. „Want ik ga niet uit van een gedachte. Ik zie iets en leg het vast.” Dan begint het pas voor Esmee van Zeeventer (24, student Fine Art Aki en Kunst & Techniek Saxion). „Ik fotografeer analoog. Er zit een hele tijd tussen het maken van de foto en de  afdruk. Daarmee wordt het uiteindelijke resultaat iets nieuws.”

Nooit zie je mensen op haar beelden. „Maar ze zijn wel aanwezig.” Zoals op haar foto van een rood zakje op een toonbank, die nu buiten te bekijken is. „Ik kan helemaal voor me zien dat iemand het er heeft neergelegd, of dat er straks iemand komt om het op te pakken. Waarom? En wie? Wat zou er gebeurd zijn? Het gaat heel erg over mensen, terwijl ze er niet zijn.”

Binnenkort studeert Esmee af. En dan? „Ik wil graag een master doen, maar in deze rare tijd is het lastig kiezen. Eerst een tussenjaar waarin ik hoop dat ik mijn werk kan exposeren.”