Verkiezingsblog | Asscher is de ideale buurman

Vrijwel alles wat de PvdA-leider had gezegd kon hem wel bekoren; de inspanningen om tot meer vast werk te komen, zijn standpunt met betrekking tot Europa en de visie van de sociaaldemocraat op het leenstelsel voor studenten die daarmee in het mooiste wat ze bezitten - talent - investeren.

De warme woorden van collega H. kwamen uit volkomen onverdachte hoek. H. kan bij De Twentsche Courant Tubantia tot het meer behoudende smaldeel van de redactie worden gerekend.

Toen we een jaar of wat geleden voor dezelfde rubriek werkten en Pim Fortuyn hard op weg leek naar het Torentje, voerden we met enige regelmaat verhitte discussies. Over hoe het de meer centrum-linkse collega's, benauwde dat we een premier zouden krijgen die de islam een achterlijke cultuur noemde en hoe nieuwsgierig hij was naar een minister-president die zou afrekenen met de puinhopen van paars en de dingen tenminste bij de naam durfde te noemen.

Vaak verbaasden we ons dan, over zoveel rechts-conservatisme. En hij lachte dan; blijven jullie maar geloven in de linkse kerk van je. Maar hij scherpte onze geest tijdens die collegiale discussies en wij hopelijk de zijne. Maar als deze H. Asscher wel als premier ziet, dan moet er dus wat aan de hand zijn. En moet Asccher dus wel over uitzonderlijke gaven als politicus beschikken.

Maar helaas. H. zal niet op de geplaagde PvdA-voorman stemmen. Een rechtse geest en dito gedachten laten zich niet zomaar laten verdrijven. Maar het had vooral te maken met Asscher zelf, gaf hij aan.

Een keurige man, meende hij, een die je, zoals een recent onderzoek van deze krant uitwees, als nieuwe buurman meteen zou begroeten. 'Maar hij raakt je niet', legde hij de vinger op Asschers zere plek.

De PvdA-leider draagt tijdens deze campagne zaken aan waar je moeilijk tegen kunt zijn, was H.'s analyse van het optreden van Asscher. Maar een politicus die een leger aan teleurgestelden en zich verwaarloosd voelden gewone mannen en vrouwen weer voor zich moet winnen zal met meer moeten komen. Die zal af en toe groots en meeslepend moeten debatteren.

Die dient de emotie van Alexander Pechtold te tonen als de premiervraag aan de orde komt of legt het eeuwige optimisme van Mark Rutte aan de dag als antwoord op alle problemen waar het land mee worstelt. Een leider wijst zo de weg en blijft niet steken en vlakke en goede bedoelingen.

Asscher is niet van het konijn uit de hoge hoed en heeft evenmin miljarden in de binnenzak zitten, gaf hij in Enschede aan. Maar dat is wel de kunst van het campagne voeren. Kies je podium.

Sybrand Van Haersma Buma bepleit nu in De Telegraaf dat kinderen in de klas staand het Wilhelmus leren. Dat kun je oubollig vinden, de achterban van normen-en-waardenpartij CDA voelt zich op de wenken bediend. Daar tegenover staat Lodewijk Asscher, van wie we ons nog steeds afvagen hoe hij het door hem bepleite progressief patriottisme vorm gaat geven.

Het is en blijft gissen. Waardoor Lodewijk Asscher tijdens deze campagne toch de onzichtbare gast op het verjaardagsfeestje blijft van wie je je afvraagt of hij eigenlijk wel aanwezig is geweest.