Waarom gebruikt niemand deze oplossing tegen de wespenplaag?

Naar aanleiding van het nieuws over de wespenplaag die Nederland teistert ben ik aan het brainstormen gegaan over een oplossing. Ik kwam toen op een heel eenvoudig idee. Ik opperde het idee in mijn omgeving en iedereen die ik sprak was enthousiast.

Mijn idee is: gebruik klamboes tegen wespen. Ze zijn zelfs te koop voor parasols. Het doel van een klamboe is eigenlijk om mensen te behoeden voor muggensteken, maar waarom niet voor wespen. Met zo’n klamboe over een parasol houdt je overdag wespen en dazen en ‘s avonds muggen buiten. Ook op markten zouden er volgens mij eenvoudig klamboes kunnen worden gemaakt voor de marktkraampjes.

Voordeel is ook dat de wespen blijven leven. Vooral voor de horeca kan dit in mijn optiek het ei van Columbus zijn. Door de wespenplaag blijven mensen die angstig zijn binnen en moeten sommige horecaondernemers hun terrassen sluiten.

Het zal even wennen zijn in verband met de opening van de klamboe. Een idee is de opening een kleurtje te geven, met magneetjes te werken en de gasten kunnen de opening even open houden voor de ober/serveerster. Ik ben oprecht verbaasd dat er niet meer reclame wordt gemaakt voor klamboes voor parasols. Ik wens iedereen een hele fijne zomer zonder angst en irritaties op het terras.

Anita Mulder,
Neede

Ik heb me zeer geërgerd aan de column op pagina 2, woensdag, over zogenaamde ‘derdelanders’. Een columnist mag en moet schrijven wat hij wil maar het neerpennen van onwaarheden hoort daar niet bij. De derdelanders waar de columnist over schrijft zijn echt niet ergens illegaal in een bus gesprongen richting Twente. Ze woonden tot aan de oorlog in Oekraïne, hadden daar een (tijdelijke) verblijfsvergunning of een studentenverblijfspas. Het zijn niet alleen maar Afrikanen, juist niet, veel van hen zijn afkomstig uit centraal Azië.

Net zoals we hier in Nederland mensen uit de hele wereld opvangen, hebben we ook veel buitenlandse studenten waar de universiteiten maar wat blij mee zijn. Voorts zijn ze niet teruggestuurd naar Ter Apel, daar worden Oekraïense mensen niet opgevangen. Ze zijn elders ondergebracht waar ruimte beschikbaar was.

Zo hebben we hier in Enter een locatie ingericht voor mensen uit Oekraïne waar rond de 25 mensen worden opgevangen. Veel van hen zijn derdelanders, zoals de columnist hen noemt. Inmiddels hebben 20 mensen via uitzendbureaus een baan gevonden. De grote groep vrijwilligers heeft zich absoluut niet laten ‘afschrikken’ door hun huidskleur en zet zich met hart en ziel in voor deze groep. Daar is mooi om te zien.

Natuurlijk hoort u mij niet zeggen dat we in Nederland onbeperkt mensen kunnen opnemen, daar gaat dit ook helemaal niet over. Maar deze column schoffeert een groep mensen op alleen op basis van afkomst en kleur (heet dat geen racisme?) en beledigt zeker ook de vrijwilligers. Dit is stemmingmakerij en iets wat niet in de Tubantia thuishoort volgens mij.

Roselien Slagers- Bekhuis,
Enter 

Vier mensen zijn er nodig om een twee pagina’s tellende opsomming van enkele jaarcijfers en heel summier wat kenmerken van bedrijven uit de agrarische hoek neer te zetten. De analyse in de rechterkolom vat samen: boeren en bedrijven houden elkaar in de wurggreep en ziedaar de oorzaak dat de sector uit zichzelf maar niet tot verandering kan komen. Dat is mijns inziens geen correcte analyse.

De sector laat al decennialang zien dat we kunnen maken wat de consument wil. En dat we duurzaam, flexibel en innovatief werken met alles wat er op ons af komt. Maar als de consument blijft steken op 10 procent van het inkomen te besteden aan voedsel, als de eigenaar van Jumbo zegt dat hij niet wil inleveren op zijn omzetmarges, als het verkochte aandeel biologische producten op 3,5 procent blijft steken, als de inflatie toeneemt en de lage en middeninkomens het moeilijk hebben, dan komt die omslag niet. En dat ligt dan niet aan de sector.

Maar wat dit artikel vooral laat zien is dat het veel gemakkelijker is om de agrosector negatief weg te zetten dan tegen 17 miljoen consumenten te zeggen dat zij ook moeten veranderen. Verder wil dit artikel ons laten geloven dat er een ‘enge’ samenwerking bestaat tussen politiek, fondsenwerving, industrie en media. Maar dat is toch altijd zo? Ik ben een dom blondje met een mavodiploma, maar ik, Wikipedia en Google kunnen het in vijf minuten vanuit een andere hoek bekijken. Marianne Thieme is de oprichtster van de Partij voor de Dieren, ze was getrouwd met Jaap Korteweg, medeoprichter van de Vegetarische Slager. Dit deed hij samen met Niko Koffeman, getrouwd met Antoinette Hertsenberg van het tv-programma Radar.

Niko Koffeman is ook Eerste Kamerlid van de Partij voor de Dieren, tevens oprichter van de Stichting Wakker Dier. Wakker Dier heeft de afgelopen vijf jaar  3.875.000,00 euro ontvangen van de Postcodeloterij. Zie hier de ‘enge’ samenwerking van politiek, fondsenwerving, industrie en media.

Ada Vreman-Kwast,
Almelo

Redacteur Staal vraagt zich af waarom een plaats als Ootmarsum wel een geopend buitenbad heeft en een stad als Enschede niet. Nou, dat vragen veel stadsgenoten zich ook af. Werp een blik op internet en zie welke dorpen wel een zwembad beschikbaar hebben. Alsof die zwembaden geen duur gas gebruiken. Een schande dat de grootste stad in Overijsel geen kans ziet, om hun burgers in deze vakantietijd met deze temperaturen en in het bijzonder burgers met een smalle beurs buiten zwemwater aan te bieden.

Waarom zou men een duur buitenbad bouwen als er geen geld (80.000 euro!) is om het open te houden? Gelukkige bezitters van een auto kunnen hun heil zoeken in omliggende de dorpen, ja zelfs dicht over de grens. Typisch een voorbeeld van de gevolgen als gemeentelijke diensten worden afgeschoven. Zoals nu naar Sportaal, dat eigenaar is van Aquadrome; een vorm van privatisering. Niet helemaal, want er gaan tonnen subsidie naar toe en zonder zouden ze niet bestaan.

Normaal is wie betaalt, bepaalt. Maar als de wethouder niet reageert en de gemeenteraad als hoogste orgaan geen kans ziet om het bad open te houden of invloed uit te oefenen; dan is er iets gruwelijk mis. De gemeente kan wel streven naar minder ambtenaren (1300) doch als dit het resultaat is, dan liever beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Enschede heeft een mooi en duur buitenbad, helaas zonder water. Hoe is dit mogelijk.

Jan Caarels, 
Enschede

Het was afgelopen dinsdag goed warm, ook in Twente. Daar zochten de koeien hun heil onder schaduwrijke eiken. Een oeroude, simpele oplossing. De mens is wat omslachtiger van aard. Heeft het er een week over, schrijft de krant ermee vol, ventilator kopen, airco aan, zwembad opblazen, en zo verder. Simpel is het voor ons mensen ook al niet, want het schijnt dat onze airco’s de aarde juist verder opwarmen. 

Met al die hittestress zou je bijna vermoeden dat die koeien onder de eiken ons nog wat kunnen leren. Een ongemakkelijke gewaarwording. Gelukkig hoeft het niet zo ver te komen, want in Twente gaan er tegenwoordig meer eiken tegen de vlakte dan er schaduw groeien kan, en ook voor de koeienpopulatie is er geen zonnig toekomstperspectief. Een en ander uiteraard met het oog op het natuurbehoud. 

Wat de oplettende passant misschien ook opvalt is, dat elk Twents dorp wel een groot, schaduwrijk en leeg gebouw kent. Vroeger kwam men daar geregeld samen, en er werd dan bijvoorbeeld verteld over Mozes die met zijn volk de woestijn trotseerde. Tegenwoordig zou men zo’n warme wandeling afgelasten, maar Mozes liep stug door. In die schrale woestijn groeide alleen weinig en er ontstonden dan ook al gauw spanningen omtrent de voedselvoorziening. 

Nu kent Twente geen woestijn, maar wel schrale Natura 2000-gronden die weinig koeien en eiken verdragen. En men zal het dinsdag ook niet zo heet hebben gehad als Mozes destijds, maar van oververhitting kan anno 2022 wel gesproken worden. Met de zon heeft dat overigens niet veel van doen. Gelukkig overleefden Mozes en zijn volk de woestijn en is er ook voor de Twentenaar hoop. Die heeft, net als de koe, al eeuwen een simpel middel tegen de hitte: met nuchterheid en gezond verstand het hoofd koel houden.

M. Nijhuis,
Oldenzaal

De wettelijk voorgeschreven veiligheidsmaatregelen met betrekking tot beroepsongevallen en beroepsziekten worden met de voeten getreden en geminacht door werkgevers, zoals blijkt uit het door u genoemd vertrouwelijk onderzoek van de Arbeidsinspectie. Ook een zes jaar durend onderzoek van het RIVM aangaande het werken met Chroom6 en andere giftige (CRM-stoffen) heeft aangetoond dat er rond de 3000 mensen per jaar sterven aan het onvoldoende beschermd werken met giftige stoffen.

Ik deel de mening dat wie zijn verantwoordelijkheid ontduikt, moet ervaren dat dat niet zonder gevolgen blijft. Dit wordt ook bevestigd in verschillende proefschriften van professor. mr. S.D. Lindenbergh, advocaat-generaal bij de Hoge Raad. Het leed dat is ontstaan en nog steeds wordt veroorzaakt door te bezuinigen op de voorgeschreven wettelijke veiligheidsvoorschriften moet worden aangepakt.

Geld lijkt hier de drijfveer van betrokken werkgevers, Daarom moeten de opgelegde sancties de overtreders financieel pijn doen, en zodanig dat het een preventieve werking heeft. De opgelegde boetes kunnen dan dienen als smartengeld, om het leed van de slachtoffers dragelijker te maken. Dat werd al in 1998 aangegeven in het promotieproefschrift Smartengeld en later het rapport Tranen met duiten.

Vooral rond het verschil tussen beroepsongevallen en beroepsziekten valt nog veel werk te verrichten. Dat slachtoffers bijvoorbeeld een causaal verband moeten aantonen terwijl duidelijk is dat de werkgever de veiligheidsvoorschriften heeft geminacht, dat is te gek voor woorden.

Het woord ‘causaal’ zou moeten worden veranderd in ‘aannemelijk’ in het voordeel van de benadeelde(n).

Theo Even, 
Losser