Munsterman geeft in boek vooral anderen schuld van financieel echec FC Twente

Munsterman twijfelde lang of hij zijn jaren als voorzitter bij FC Twente in boekvorm moest uitbrengen. Maar vanwege de halve en hele onwaarheden die over hem de ronde doen, heeft hij het boek toch laten schrijven, zo zegt hij. De oud-voorzitter verschaft met zijn memoires, die zijn opgetekend door Hengeloër Frank Krake, een boeiend inkijkje in de taferelen die zich in de laatste, hectische, jaren afspeelden binnen de bestuurskamer bij FC Twente. Munsterman spreekt over de ruzies, het gekonkel, het onderlinge wantrouwen tussen de commissarissen en de trucs waarvan de club zich bediende om het hoofd boven water te houden. 

Tot het kampioenschap in 2010 was Munstermans voorzitterschap een doorslaand succes. Over die glansrijke periode gaat Rood Bloed ook, met de voorzitter in een hoofdrol. Aan het financiële debacle dat daarna volgde, kon hij zelf maar weinig doen, vindt Munsterman. 

Uiteindelijk besluit hij in het voorjaar van 2015 de handdoek te gooien. Dat had hij achteraf veel eerder moeten doen. "Ik onderschatte dat er een zekere Munsterman-moeheid optrad. Dat had ik voor moeten zijn.” Maar in maart 2015 is hij het helemaal zat: "Wat een slangenkuil. Ik kon er niet meer tegen. Ik was van het harmoniemodel, niet van het conflict.”

Mensen die hem kennen, weten dat Munsterman vooral van het harmoniemodel is zo lang je hem niet tegenspreekt. En dat hij er een gewoonte van maakte ondergeschikten in het bijzijn van anderen te schofferen. Die laatste gewoonte erkent in ‘Rood Bloed’ ruiterlijk. Hij belde na zo’n uitbarsting betrokkene altijd op om zijn excuses te maken, zo laat Munsterman optekenen.

Zijn mede-commissarissen beweerden destijds dat Munsterman door hen buiten de deur was gezet. Maar wat doet het er toe? Gezellig binnen de RvC was het al lang niet meer. De club genereerde in de periode 2012-2015 een netto verlies van 20,1 miljoen euro. Op de oorzaken daarvan gaat Munsterman in zijn boek nauwelijks in. Dat was voornamelijk geldsmijterij; er werden exorbitante transfersommen en salarissen betaald. Trainers kregen standaard een jaarsalaris van een miljoen en spelers soms veel meer.

In Rood Bloed passeren ook de verschillende affaires de revue. De komst van de Chileen Félipe Gutiérrez naar Enschede bijvoorbeeld. Munsterman, drie mede-commissarissen en twee private investeerders staken ieder circa vijf ton in de Chileen. Die constructie moest via Cyprus lopen. Niet omdat ze in Nederland niet mochten weten dat Twente-bestuursleden met privé-geld in eigen spelers zaten, beweert Munsterman. Nee, dat moest omdat de twee private investeerders onbekend wilden blijven. De Cyprus-constructie ging volgens Munsterman uiteindelijk niet door. Hoe het dan wel werd geregeld, vertelt hij niet. De investering wordt een sof: Gutiérrez blijkt een aanwinst voor Twente, maar hij raakt zwaar aan de knie geblesseerd, waardoor zijn waarde daalt. Munsterman ziet 30.000 euro terug van zijn halve miljoen.

Artikel gaat verder onder de foto.

Vol lof is Munsterman nog steeds over investeringsfonds Doyen, dat Twente 5 miljoen leende in ruil voor een deel van de transferrechten van zeven spelers. Er was echter één probleempje: de KNVB wilde het niet op de manier zoals Doyen het wilde. Twente lost het creatief op door een aanhangsel bij het contract op te stellen, dat buiten het zich van de KNVB wordt gehouden. Maar de geheime bijlage wordt een jaar later plotseling gepubliceerd door website Football Leaks. Munsterman zegt zich van de side letter niets te kunnen herinneren. "Ik had de schijn tegen, omdat het allemaal wel heel toevallig was. Maar wie zegt mij dat mijn handtekening niet was vervalst.”

Vooral zijn mede-commissaris Hein Trebbe krijgt er van langs. ‘Trebbe was woedend en ging tekeer’, omdat Munsterman hem en de overige commissarissen niet zou hebben geïnformeerd over de contractverlening van trainer Alfred Schreuder. Onzin, volgens Munsterman. Het contract had een half jaar ‘ter inzage op de plank’ gelegen bij financieel-manager Gert-Jan Nijweide. Ook commissaris Hennie ten Hag was tegen de contractverlenging van Schreuder. Maar dan omdat Ten Hag besefte dat het de terugkeer van diens zoon Erik als trainer naar de club voor langere tijd blokkeerde, vermoedt Munsterman. Ten Hag en Nijweide zijn er ook de schuld van dat hij dan - ‘zeer tegen mijn zin’ - nog steeds en commissaris en directeur is, meldt Munsterman. Het duo zou het vinden van een oplossing voor deze twee-petten-constructie op z’n beloop hebben gelaten.

FC Twente heeft hem privé 2,1 miljoen euro gekost, stelt Munsterman. Alle aan de club verstrekte leningen heeft hij kwijtgescholden. Met een stok achter de deur trouwens, want alle ex-commissarissen kregen na hun aftreden een brief in de bus waarin zij door hun opvolgers aansprakelijk werden gesteld voor 46 miljoen euro verlies bij de club... Hij heeft er een tweede hypotheek op zijn huis voor moeten opnemen. „Iedereen liep destijds mee in de optocht van succes”, constateert de ex-voorzitter gelaten. „Het is nu mijn zaak niet meer. Ik volg het voetbal alleen nog op afstand.”