De nieuwe VR-bril van de PlayStation 5 is indrukwekkend

Wat meteen opvalt is dat Sony aan het ontwerp en de ergonomie niet verdraaid veel veranderd heeft. Dat is goed, want de PSVR vond ik erg comfortabel. Aan de buitenkant wordt nog maar één kabel wordt gebruikt, in plaats van meerdere kabels en een kastje. En in plaats van een PlayStation Camera die volgt waar de bril is, wordt dat nu gedaan met camera’s in de bril zelf.

Dat alles maakt de PSVR2 een stuk eenvoudiger en sneller om mee aan de slag te gaan dan de eerste versie. Ik durf wel te stellen dat de PSVR2 de comfortabelste VR-bril is die ik tot nu toe gebruikt heb. Hij is niet zo licht als een Meta Quest 2, maar omdat een deel van het gewicht achter op de hoofdband zit, voelt dat wel zo.

Waar de PSVR2 ergonomisch gezien een kleine stap maakt, is de stap op hardwarevlak veel groter. Bij de eerste PSVR kon je de pixels bijna tellen. Ik heb hier tijdens mijn speelsessie daarom extra op gelet en kan niet anders zeggen dan dat het beeld er heel strak uitziet. Niet alleen is het erg scherp, die scherpte loopt ook bijna van hoek tot hoek. Bij sommige brillen is er een duidelijke sweet spot in het midden en wordt het beeld snel wazig richting de randen; hier is dat veel minder prominent. Ook de beeldhoek van 110 graden is erg fijn.

Om het lijstje indrukwekkende features compleet te maken, heeft Sony oogtracking ingebouwd. Een slimme zet, want de rekenkracht van de PlayStation is natuurlijk eindig en niet uit te breiden. Alles dat de prestaties ten goede komt, is daarom welkom. Dit zorgt dat de game alleen op volle resolutie wordt getoond op de plekken waar je naar kijkt. Ik heb geprobeerd te spotten waar de overgang zat, maar dat lukte niet. En dat is precies hoe je het als eindgebruiker wil.

Volgens Sony ondersteunt de PSVR2 hdr-weergave, maar dat vond ik niet heel overtuigend in de demo die ik speelde. Er was één moment in een game waarbij een grote robot even de zon blokkeerde en dat spel tussen donker en licht er erg mooi uitzag, maar het effect is niet zo duidelijk als wanneer je bijvoorbeeld een film in Dolby Vision op een oled-tv in een donkere ruimte kijkt.

De bril ziet er dus ongeveer hetzelfde uit, maar dat kunnen we van de controllers niet zeggen. Bij de eerste PSVR2 moest je gekke stokjes met gekleurde ballen erop gebruiken. Die zijn van tafel; voor de PSVR2 heeft Sony de Sense-controllers ontwikkeld.

Deze lijken een beetje op wat je van andere ontwerpen kent: een kleine controller met bovenop knoppen en een pookje, onder- en achterop trekkers en rondom een ring die de positie van je vingers detecteert. Ze werken prima: ze zijn niet al te zwaar en de knoppen voelen fijn aan.

Het volgen van mijn handen ging wel een keer of twee mis. Eén keer wilde ik met verf een muurschildering aanbrengen, maar besloot mijn virtuele hand om opeens een paar meter naar rechts te springen. Verder had ik moeite met de pijl en boog in de game: je pakt je boog door je arm achter je hoofd naar de bovenkant van je rug te bewegen en op een knop te drukken, maar dit ging in het begin zeker niet vanzelf.

De PlayStation VR 2 is een indrukwekkende VR-bril. Niet alleen in vergelijking met de eerste versie, maar ook in vergelijking met de andere grote namen. Sony weet zich niet alleen te meten met de concurrentie, maar op veel gebieden zet het de concurrentie op achterstand. De beeldkwaliteit en ergonomie heb ik nog niet eerder zo goed gezien.

Het grootste manco van de PSVR2 is dat hij alleen bedraad werkt. In een perfecte wereld had Sony het mogelijk gemaakt om de bril draadloos aan te sturen, voor nog meer bewegingsvrijheid. En het feit dat er geen ingebouwde audio is en je met een externe hoofdtelefoon aan de slag moet, voelt wat karig, zeker voor deze prijs. Want de PSVR2 gaat 599 euro kosten en dat is fors: het is meer geld dan je neerlegt voor het apparaat dat hem aanstuurt.

Bekijk hieronder onze video’s op techgebied: