Vaak passen ze op huizen van mensen die op reis zijn, maar sinds juni woont Robbert met zijn vrouw Petra en hun twee kinderen van 5 en 1 in een camper. ,,Eerst in Nederland, maar toen dat te koud werd, drukte het weer ons naar het zuiden.’’

Sinds enkele maanden staat hun camper dan ook in de Algarve. Voor werk hoeven ze niet terug naar Nederland, want het gezin Vesseur leeft niet van werk. Zij leven volgens de geefeconomie: daarin draait het niet om geld, maar, zoals het woord al doet vermoeden, om geven. En ontvangen.

Het idee ontstond negen jaar geleden, toen Robbert nog als bankier werkte. ,,De kredietcrisis brak uit. Dat dit kon gebeuren, maakte me nieuwsgierig naar hoe de economie in elkaar zit. Ik ontdekte dat die gebouwd is op schaarste en op een egoïstisch mensbeeld. Dat strookt niet met mijn overtuiging. We worden gedwongen om tégen elkaar te zijn, in plaats van mét elkaar te leven. Hoe meer ik snapte van de systemen, hoe meer ik merkte: ik wil het anders.’’

Robbert werkte bij Triodos, een duurzame bank. Hij organiseerde er een evenement over hoe een nieuw ideaal geldsysteem eruit zou moeten zien. ,,Op die avond zat ik met wat collega’s na werktijd na te praten. Dat ging snel terug naar: geld is gewoon gemakkelijk, het is wat we kennen, het hoort erbij. Dat voelde voor mij onbevredigend. En opeens kwam het in me op: Wat als iedereen gaat geven wat hij te bieden heeft zonder er iets voor terug te vragen? En als iedereen vraagt of krijgt waar hij of zij behoefte aan heeft? Een economie niet gebaseerd op transactie maar op geven? Het zou de wereld in een natuurlijke balans brengen.’’

Het idee werd lacherig afgedaan als utopisch, maar in Robbert zelf gebeurde er iets. ,,Ik zag: dit is vet. Als ik door de wereld liep en ik keek door mijn geefeconomie-bril, zag ik leegstaande huizen en kantoren. Iedereen heeft wel een plekje over waar hij iemand kan ontvangen. Ik zag een economie van tekort, terwijl we leven in een wereld van overvloed. Ik wilde testen of die overvloed er was. Dus ik zegde mijn huis op, gaf mijn spullen weg en ging kijken of ik bij die overvloed kon komen.’’

Bij de gedachte om zonder geld en spullen te gaan leven, kreeg Robbert last van enorme angst. ,,Rationeel wist ik: dit kan prima, maar het gevoel was doodeng. Ik ben als het ware naar die angst toe gegaan, door zonder geld te gaan leven en dan te kijken of ik nog zou bestaan. Nou: ik bestond. En ik was nog meer én nog meer mezelf dan ooit. Sindsdien weet ik echt dat het anders kan. Leven, vrij van angst.’’

Inmiddels leeft hij samen met zijn vrouw Petra en twee kinderen in de geefeconomie. Dankzij donaties ontbreekt het ze aan niets.

,,Het is drie keer voorgekomen dat onze rekening helemaal leeg was. De angst kwam niet terug, het was meer zo van: jammer dat dit nog niet vanzelf gaat. Hoe lossen we het op? De eerste twee keer vroegen we geld van onze ouders maar de laatste keer wilden we dat niet meer. Petra bedacht: we vragen binnen ons netwerk om een onvoorwaardelijke lening. Binnen vier dagen hadden we 5000 euro. Iemand bedankte ons zelfs, omdat ze kon bijdragen. Dat gaf een fijn gevoel, dat mensen je zo een duw in de rug geven.’’

Robbert gunt het iedereen, maar tot nu toe zijn zij de enigen die zo leven. ,,We hebben een plek gehad waar mensen met ons in de geefeconomie konden leven. Wij zeiden: ‘Voor eten wordt gezorgd, je hebt een dak boven je hoofd: je bent vrij.’ Maar dan vroegen ze: ‘Wat kan ik doen vandaag?’ Daar liepen mensen op vast, de patronen van het spel leefden te heftig in hen. Niemand bleef over.’’

Blijven hun kinderen voor altijd in de geefeconomie leven? ,,Wij geven thuisonderwijs. Het schoolsysteem staat te ver af van onze idealen. Maar we willen onze kinderen niets opdringen. Zij mogen zelf de wereld gaan ontdekken, als ze maar gelukkig worden. Doris, de oudste, is een temperamentvol meisje. Daar gaan we nog van alles mee meemaken. Dat hoort erbij.’’ En als ze stockbroker op Wall Street wil worden? ,,Haha, dan gaan we het beleven.’’

Robbert hoopt toch dat meer mensen in de toekomst bij de geefeconomie gaan leven. ,,We gunnen iedereen deze vrijheid. Ons verhaal willen we graag in Nederland vertellen, dat is ook de taal waar wij ons het beste in kunnen uiten. Maar ons leven is zo vrij. Als we zo meteen door Zuid-Frankrijk rijden en de plek bevalt ons, dan blijven we daar. Ons leven gaat niet over plannen. Ons leven ontvouwt zich voor ons.’’

Voor wie nog wel geld uitgeeft, maar wil bezuinigen, zijn in onderstaande video goede tips verzameld:

Bekijk hier al onze video’s over de economie: