Twee jaar van ons leven staan we onder de douche: inzepen, ­afspoelen, insmeren en repeat. Voor velen is het een onschuldig tijdverdrijf, misschien zelfs een stukje hemel na een vermoeiende dag. Maar voor James Hamblin, een Amerikaanse arts en professor aan de universiteit van Yale, is douchen simpelweg een belemmering van zijn productiviteit. Vijf jaar geleden stopte hij ermee. Sindsdien sproeit hij sporadisch nog eens water op zijn haar of spoelt hij zichtbaar vuil weg. Maar shampoo, douchegel, conditioner, bodycrème of deodorant laat hij achterwege.