Eva Breda kijkt met verbazing naar de overvolle levens van millennials

Vol verbazing kijk ik naar hoe veel mede-millennials zich ogenschijnlijk onvermoeid door hun overvolle, oversociale levens bewegen. Ik kijk naar de mensen die na een lange avond nog vol energie een after meepakken. De mensen die alleen reizen om iedere avond met een andere groep wildvreemden in een hostel te bivakkeren. De mensen die – ja, ze bestaan – daadwerkelijk naar netwerkborrels gaan. In hun eentje. De mensen die volop meedraaien in de maatschappij omdat ze het kunnen opbrengen zich onder de mensen te begeven. Wat zeg ik? Omdat ze zich ópladen door zich onder andere mensen te begeven.

Zoals een goede millennial betaamt stort ik me ook in dat soort activiteiten. Meetings, lunches, interviews, borrels, dates, sportklasjes, kroegnachten. Ik praat, lach, dans volop mee. Maar waar ik zie hoe veel mensen in mijn omgeving zich energiek voeden met volle sociale levens, voel ik me als een vergeten oplaadsnoer in het stopcontact. Sociaal zijn, het laadt me niet op, het kost juist energie.

Ik dacht altijd dat er een saaierd schuilging onder mijn sociale schil. Tot ik op het fenomeen ‘extraverte introverten’ stuitte. Dit zijn introverte mensen die door verwachtingen in de maatschappij uit hun hol zijn getrokken om een beetje leuk mee te doen en vermomd als extravert door het leven gaan. Een belangrijke kanttekening hierbij is dat het een misvatting is dat introversie of extraversie te maken heeft met hoe verlegen je bent.

Psycholoog Anneke de Vries legt het als volgt uit: ,,Introversie en extraversie zijn het makkelijkst te herkennen aan waar iemand energie van krijgt. Een extravert laadt vooral op door veel mensen te ontmoeten, een introvert door alleen te zijn.” Nu is iemand zelden honderd procent introvert of extravert, maar aan welke kant van de glijdende schaal je je begeeft, kan wel tekenen hoe je omgaat met de vele (sociale) verwachtingen van de maatschappij waarin we nu leven.

In het nieuwe normaal, wat inmiddels alweer het oude normaal is, kon ik me nog beroepen op corona-excuusjes om onder sociale activiteiten uit te komen als mijn sociale batterij leeg was. Maar in het nieuwe-nieuwe normaal wordt weer gewoon van je verwacht dat je daadwerkelijk opdaagt en deelneemt aan lunches, meetings, borrels, brainstorms en niet enkel vanaf de zijlijn toekijkt op dat volle-agenda-bestaan. ,,Of de maatschappij je kan dwingen, weet ik niet”, zegt De Vries daarover. ,,Maar de maatschappij heeft zeker een voorkeur voor een extraverte benadering en kan extravert gedrag van je vragen.”

Tot op zekere hoogte is dat geen probleem. De Vries: ,,Je kunt er beter in worden je extraverte knop een tijdje aan te zetten, maar het kost een introvert meer energie dan een extravert.” Burn-outs liggen op de loer wanneer een introvert de sociale batterij te lang laat leeglopen, zonder dat er voldoende tijd is om tussendoor op te laden.

Volgens De Vries is het voor introverten dan ook nodig om voor en na sociale activiteiten de energiebalans te compenseren. ,,Daarvoor is het allereerst belangrijk dat je goed weet waar je van oplaadt en wat energie kost”, adviseert zij. ,,Sta minstens eens per dag stil bij hoe het met je gaat, hoe vol jouw sociale batterij nog is en wat je nodig hebt. Vraag je werkgever of die brainstorm een week later kan. Moet je in een kantoortuin werken? Overleg over thuiswerkdagen of zet een koptelefoon op. En zorg dat je na een leuk feestje tijd inplant om bij te komen.” Zie je introversie niet als een tekortkoming, maar als een andere kwaliteit. Eentje waardoor je leert op te komen voor je eigen behoeftes.

Misschien moeten ik en mijn mede-introverten eens een denktank vormen om te onderzoeken hoe we de maatschappij zo inrichten dat we nog beter voor die behoeftes kunnen opkomen. Maar zullen we die brainstorm alsjeblieft via Zoom doen?