Janneke leefde jarenlang met ondraaglijke bekkenpijn, maar rent nu weer de marathon

De nachtmerrie begint voor Janneke na de bevalling van haar derde kind, in maart 2016. ,,Het was werkelijk een gruwelbevalling, echt verschrikkelijk. Daarna kon ik niet meer zitten. Ik had al twee kinderen, dus ik wist wat je lichaam doormaakt tijdens zo’n geboorte, maar dit was écht anders.”

Haar bekkentherapeut kan niet ontdekken wat er loos is. ,,Dus ja, dan ga je maar door.” Negen maanden later gaat het langzaam iets beter, maar dan valt Janneke van de trap. ,,Mijn hele bekkengebied was paars, zwart, alle kleuren van de regenboog. Ik had zoveel pijn.” Een gekneusd stuitje, zo concludeert de huisarts, iets wat vanzelf weer over moet gaan. Maar heftige pijn wordt ondraaglijke pijn en Janneke struint de ene bekkentherapeut na de andere af, op zoek naar een antwoord.

Na haar zoveelste consult komt de oorzaak boven tafel: haar bekkenbodemspieren zijn getraumatiseerd en haar stuitje blijkt al sinds haar bevalling gedraaid. ,,En dat was al zó’n lange tijd zo dat-ie – ook al werd-ie weer goed gezet – terug bleef draaien.” Ze moet twee keer per jaar langs blijven komen om de behandeling uit te voeren, maar de pijn blijft. ,,Elke avond was het weer een uitdaging om een pijnvrije houding te vinden zodat ik in slaap kon vallen. Van de bekkentherapeut kreeg ik te horen dat ik maar met de pijn moest leren leven.”

Janneke kwakkelt door. ,,Elke dag was ik vermoeid, mijn conditie was slecht en ik had weinig energie. Maar als ik dan ergens wilde gaan zitten, moest ik mezelf altijd afvragen: hoe ga ik dat doen?” Bovendien vliegen de kilo’s erbij. ,,Ik was mezelf niet meer.” Het moment waarop Janneke besluit dat het genoeg is, herinnert ze zich nog al te goed. ,,Ik was in Frankrijk op vakantie en gleed uit op een rots. Meteen dacht ik: daar gáán we weer. Toen merkte ik dat ik continu zo angstig was, en zo onzeker over mijn lichaam. Ik was het helemaal zat.”

Al snel bedenkt Janneke dat wandelen haar weer letterlijk en figuurlijk op de been moet helpen. ,,Ik had inmiddels al veel geprobeerd en voelde aan mijn lijf dat ik gewoon meer moest bewegen. Als ik mijn bekken steviger wilde maken, dan was wandelen het startpunt.” En zo maakt ze haar eerste meters door de buurt. ,,Ik begon met hele kleine stukjes. Soms ging ik te snel of te ver. Dan had ik na afloop weer pijn en moest ik een stap terug doen.”

^{Tekst gaat onder de foto verder.}

Langzaam begint Janneke zich sterker te voelen. Wandelingen worden hardlooprondjes en meters worden kilometers. Zelfs als haar tenen zwart beginnen te worden, geeft ze niet op. ,,Andere schoenen, een loopanalyse bij de fysio, en weer door.” De pijn verzacht, zitten gaat beter en ook krijgt ze haar oude figuur terug. Wanneer ze in de zomer zelfs de 21 kilometer aantikt, beseft ze dat ze daarmee aan de halve marathon kan meedoen. ,,Ik dacht: ik ga er gewoon voor.”

Tijdens paasweekend is het zover. Voor het eerst rent ze de Halve van Nijkerk. ,,Ik begon helemaal achteraan, want ik wilde niemand voor de voeten lopen. Maar al snel merkte ik dat ik zelfs mensen kon inhalen. Ik had nooit verwacht dat ik sneller zou zijn dan wie dan ook. Maar iedereen rent daar met een verhaal. Ik vond het fantastisch.” De marathon van Amersfoort en de Kustmarathon van Zeeland staan binnenkort op de planning. ,,Daarvoor ben ik nog aan het trainen. Ik ben zo dankbaar dat ik dit weer kan doen.”

Na de finish in Nijkerk te hebben gehaald, besluit ze haar transformatie op LinkedIn te delen. Een verhaal over motivatie, doorzettingsvermogen en prioriteiten stellen. ,,Door de gehaastheid zijn we geneigd om altijd maar door te gaan. We luisteren zo slecht naar ons lichaam, terwijl het altijd de waarheid spreekt.” Bovendien wil Janneke haar netwerk overtuigen van het belang van bewegen in de buitenlucht, ook voor je mentale gezondheid. Als maatschappelijk ondernemer met werkweken van vijftig uur weet ze hoe moeilijk het kan zijn om daar tijd voor vrij te maken. ,,Maar als je fit bent, ben je ook functioneler. Je bent minder afgeleid en energieker. Dat komt óók je werk ten goede.”

Het maakt Janneke trots dat mensen dankzij haar post het hardlopen weer gaan oppakken. ,,Mensen zeggen: ‘Wow, ik had vierhonderd excuses, maar nu niet meer.’ Ik hoop dat velen na het lezen van mijn post beter voor hun lichaam gaan zorgen. Want echt: je krijgt er zo veel voor terug.”

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met The Best Social Media.