Achter de schermen bij een 112-fotograaf uit Twente: over geheimen en grenzen

Joggingbroek aan en gaan

Eén keer schrok Bert Kamp wakker, afgelopen nacht. Zijn pieper ging weer eens. “Maar het bleek om een brand buiten mijn gebied te gaan.” Een paar dagen eerder was het midden in de nacht wel bingo. “Lag er om drie uur ’s nachts een auto op de kop in Hengelo. Dan schiet ik een joggingsbroek aan en stap ik in de auto.”

De fotograaf uit Nijverdal zit deze morgen al vroeg aan zijn keukentafel. Kopje koffie in de ene hand, telefoon in de andere. Voor hem liggen twee piepers. Zodra de meldkamer van de politie een bericht uitstuurt, gaat een van die piepers af. In codetaal worden politie, brandweer en pers vrijwel tegelijkertijd geïnformeerd over het nieuwe incident.

Toch blijft het deze morgen akelig stil. Ondanks de vrieskou is het niet glad genoeg op straat voor veel ongelukken. Dan - uit het niets - maakt z’n pieper een snerpend, oorverdovend geluid. Kamp schiet omhoog, leest het apparaat af en mompelt: “Rookmelder in Deventer. Niet interessant.”

>> lees hieronder verder

pic.twitter.com/xuN1S06Agd — Reportage Tubantia (@tubantiarepo) February 18, 2016

Er zijn dagen dat er helemaal niets nieuwswaardigs gebeurt in Nijverdal en omstreken. Dan zit hij thuis te wachten op een piepje of telefoontje dat niet komt. “Niet erg, want ik heb altijd genoeg andere dingen te doen.”

Vandaag is dat niet het geval. Iets na 10.00 uur is het raak en flink ook. “Prio 1 op de snelweg in Holten”, leest Kamp op zijn pieper. “Kom, we stappen meteen in de auto.”

De narigheid van een ander



Mensen denken dat ik alleen maar op dood en verderf zit te wachten, dat is niet zo.

Bert Kamp (56) is een van de fotografen in Twente die aan 112-verslaggeving doet. Hij rijdt naar politie-incidenten en maakt daar foto’s en video’s. Die verkoopt hij aan regionale en landelijke media. Ook verzamelt hij informatie over de precieze toedracht van het ongeval.

De kritiek op ‘zijn soort’ kent hij maar al te goed. “Is dat nu leuk: de narigheid van een ander fotograferen? Maar ja, van mij hoeft er niemand gewond te raken. Mensen denken dat ik alleen maar op dood en verderf zit te wachten, dat is niet zo. Voor de mensen is het triest, voor mij is het gewoon nieuws.”

Onderweg naar het ongeval heeft Kamp contact met z’n collega’s van News United. Sinds dit jaar bundelen een stel 112-fotografen uit Twente hun krachten onder die naam. Ook Dennis Bakker van het populaire 112 Twente heeft zich erbij aangesloten. De fotografen werken nauw samen. Als de een op pad is, tikt de ander vanuit huis het bericht vast.

Gekkenwerk

Kamp moet nog 20 minuten rijden voor hij bij de plaats van het ongeval is, maar seint zelf alvast regionale nieuwsmedia in. ,,Dan weten ze dat ik op weg ben. Tegenwoordig is het echt gekkenwerk om als eerste fotograaf op locatie te komen. Ik probeer rustig te rijden, want ik moet natuurlijk wel heel overkomen. Maar laatst was ik eens twintig seconden later dan een andere fotograaf. Balen, want dan verdien ik dus niets.”

Eenmaal op de ‘rampplek’ aangekomen, pakt de 112-paparazzo zo snel mogelijk zijn foto- en videocamera uit de auto. Eerst maakt hij wat shots van de vrachtwagen, vervolgens schiet hij plaatjes van de traumaheli aan de andere kant van het viaduct.

pic.twitter.com/AeWkTaQQRl — Reportage Tubantia (@tubantiarepo) February 18, 2016

Ondertussen legt hij uit. “Ik ga nu proberen een gekuiste foto te maken. Want de impact van mijn foto's kan groot zijn, dat besef ik heel goed. Soms wacht ik ook met publiceren, als bijvoorbeeld de familie nog niet op de hoogte is. Als de politie dat vraagt, luister ik daar altijd naar. Zelfs als het betekent dat ik er niets mee verdien.”

Zijn werkwijze is al jaren dezelfde: “Ik probeert heel kort een paar foto’s en een video te maken en dan ben 'k vot. Ik ga me niet vergapen aan het leed van andere mensen.”

700 euro voor één ongeluk

Hoe sneller hij het beeldmateriaal verstuurt aan de media, hoe groter de kans dat het afgenomen wordt. En hoe meer hij verdient. Als alles meezit - en ook landelijke tv-journaals een fragment willen – kunnen de inkomsten per incident oplopen tot 700 euro.

“Maar je verkoopt vaker niet dan wel. Natuurlijk wil ik er zo veel mogelijk geld voor vangen. Toch zit er ook een menselijke kant aan. Daarmee willen wij ons bij News United onderscheiden. Je hebt collega’s, die kruipen zowat haast in het wrak. Dat doe ik dus niet. Mijn grens is heel simpel: ik breng geen slachtoffers in beeld.”

Na de shots op het viaduct wil Kamp ook nog even dichtbij kijken. Met die beelden erbij is de kans op verkoop aan bijvoorbeeld Hart van Nederland een stuk groter.

Mailen achter het stuur

Eenmaal aangesloten in de file op weg naar de vrachtwagencrash grijpt de Tukker zijn laptop van de achterbank. Nieuws wacht niet en journaals al helemaal niet. En dus sluit hij zijn videocamera aan op de computer om de beelden die hij zojuist geschoten heeft te uploaden op de server.

Kamp heeft de zaken goed voor elkaar, zo is zijn auto uitgerust met een kastje dat een WiFi-signaal uitzendt. De beelden staan binnen enkele minuten op de server.

Een half uur filerijden later arriveert de 112-fotograaf bij de plek van hetzelfde ongeluk. De traumaheli met het slachtoffer is allang gevlogen, alleen de zwaar gehavende vrachtauto's staan er nog. Kamp stapt uit en gaat de schade eens bekijken. Ondertussen begroet hij agenten en hulpverleners die hij passeert. ,,Hé kale! All's good?”

pic.twitter.com/5Lfaas7yen — Reportage Tubantia (@tubantiarepo) February 18, 2016

De mensen kennen hem maar al te goed en maken met een glimlach een praatje. De sfeer is ontspannen. Zijn rol als 112-fotograaf wordt hier geaccepteerd. Hij hoort bij het meubilair van een plaats delict. Dat is niet overal zo, in andere delen van het land zijn agenten vaak veel minder blij met brutale 112-paparazzi.

Held van de politie

Dat hij niet altijd de hongerige wolf met camera is, blijkt wel uit een onderscheiding die de vijftiger vorig jaar ontving. Kamp werd uitgeroepen tot politieheld, vanwege zijn inzet bij een ongeval. Ook ontving hij bloemen van de burgemeester.

Kort samengevat kwam het er op neer dat Kamp een cruciale rol speelde in de communicatie tussen ambulance en een Duitse traumaheli, die was neergestreken in Haarle. “Ik vond het zelf niet meer dan normaal, maar de politie heeft me later aangemeld voor die onderscheiding. Wel heel leuk.”

Het is net als televisiekijken in Rijssen vroeger. Niemand had een tv, maar iedereen had de volgende dag dat ene wel programma gezien
Voor de kick

Noem hem dan ook geen sensatiezoeker of ramptoerist, want zo voelt hij zich niet . “Toen ik 19 was, heb ik een tijdje bij de brandweer gezeten. Toen kreeg ik een pieper. Ik heb er nooit meer afstand van gedaan, haha.”

Toch zullen veel 112-fotografen het vooral doen voor de kick, nietwaar?
“Natuurlijk. Het levert een bepaalde spanning op. En misschien deed ik het vroeger ook wel een beetje voor de kick. Maar na een poosje heb je alles gezien en blijft alleen het werk over. Ik schaam me er ook niet voor te zeggen dat dit werk leuk is. Ik zie en spreek een boel mensen, daar geniet ik van. Is dat ongeval leuk? Nee, maar het is wel nieuws. En dat is wat we doen. Ik maak het niet mooier, maar ook niet minder mooi dan het is.”

Waarom is 112-nieuws überhaupt nieuws?
“Iedereen wil weten waarom ze in de file staan. In dat opzicht dient het ook een algemeen belang. Want hoe eerder mensen weten dat er file is, hoe eerder ze kunnen kiezen voor een andere route."

"Daarbij: mensen vreten nieuws als het om dit soort dingen gaat. Er zijn er bij die veroordelen je omdat je de ellende van een ander verkoopt. Maar ondertussen zoeken zij óók uit wat er is gebeurd. Het is net als televisiekijken in Rijssen vroeger. Niemand had een tv, maar iedereen had de volgende dag dat ene wel programma gezien.”

Is het belangrijk werk?
“Als hier iemand tegen een boom rijdt, is dat nieuws. Mensen willen het zien, beleven en eigenlijk zelfs voelen. Dat gevoel roept het beeldmateriaal op. Hej’t seen? Twee straat’n van mie af is n ongeluk beurt. Zo gaat dat. Ik ga niet zeggen dat het belangrijk werk is, ik ben geen hulpdienst. Maar ik voorzie wel in een behoefte.”

Scootmobiel in de hens

Terug aan de keukentafel in Nijverdal. Kamp zet zijn bril af en pakt een tissue. “Ik heb de roet’n smearig”, zegt hij met gevoel voor humor. De goedlachse fotograaf zit er ontspannen bij. Stress krijgt geen vat op hem, ondanks het hectische bestaan. De pieper is al weer een paar keer afgegaan. Meestal loos alarm.

Dan toch misschien iets: volgens de codetaal is er een autobrand in Hengelo. Omdat een collega van News United – die eigenlijk Hengelo covert – niet kan, rijdt Kamp er naar toe.

Eenmaal aangekomen blijkt er geen auto, maar een scootmobiel in de fik te hebben gestaan. Van het wagentje zelf geen spoor meer. Alleen een plens blusschuim op de grond verraadt nog dat er iets gebrand heeft. “Jammer, we zijn te laat”, constateert Kamp, die zijn auto al weer in de achteruit zet.

Op de weg terug naar Nijverdal piept zijn broekzak opnieuw: een Prio 1-melding. Dit keer vlakbij. Kamp spreekt direct in op de groepsapp van News United: "Bijna ter plaatse, ik zit op een paar honderd meter.”

pic.twitter.com/yDzQsGEzgn — Reportage Tubantia (@tubantiarepo) February 18, 2016