Nijverdalse scouts halen midden in de nacht het bevrijdingsvuur op: ‘Een tikkeltje gek moet je wel zijn’

De scouts staan ervoor in de rij om het Bevrijdingsvuur uit Wageningen op te halen. Het is een eer, vinden ze. Maar ook brengt het nachtelijke avontuur saamhorigheid en verbondenheid. „En je moet ook wel een tikkeltje gek zijn om midden in de nacht met zijn allen 90 kilometer te hardlopen", zegt Merlijn van Hulzen.

Merlijn liep twaalf kilometer van de route hard. Met in zijn hand een stormlicht met daarin een brandende fakkel. „Het was een prachtig moment omdat ook nog eens de zon opkwam. Naast me fietste een andere scout en achter me reed de bus met daarin de begeleiders en het reservevuur. Dat is er voor de zekerheid, want als je valt ben je het vuur kwijt.”

„Het lijkt zo simpel, even een vuurtje ophalen. Maar door de lading is het dat natuurlijk helemaal niet", vervolgt Merlijn zijn verhaal. „Het is in Wageningen een indrukwekkende gebeurtenis. Samen sta je daar om middernacht met scouts uit het hele land, om vuur op te halen. Dat doet je toch wel wat.”

Irma Baan is oud-leidster van de scoutinggroep en nam de afgelopen tien jaar de organisatie van de estafetteloop voor haar rekening. Het is vandaag de laatste keer dat ze er bij is. Of er nog leuke anekdotes te vertellen zijn die ze heeft meegemaakt? „We zijn wel eens een groep everzwijnen tegengekomen onderweg en die zijn best gevaarlijk. Ze liepen midden op de weg en we konden er niet langs. Door met onze bus veel lawaai te maken gingen ze uiteindelijk aan de kant."

Wat haar het meest is bijgebleven is een opmerking van een oud-burgemeester jaren geleden „Eén keer was het heel slecht weer. Het waaide, het regende en we moesten de fakkel met het vuur uit Wageningen overzetten.  En dat lukte maar niet. De burgemeester zei toen dat hij nog wel een aansteker had om het vuur aan te steken. Die opmerking ben ik nooit vergeten, want dat is natuurlijk iets wat nooit mag gebeuren", zegt ze met een lach. „Het is uiteindelijk toch nog gelukt op de goede manier.”