De column van Pier van Dijk, uitgesproken in Hengeloos Peil, maandag 12 maart

De wereld is één grote puinhoop: oorlog en geweld, onderdrukking en uitbuiting, leugen en bedrog, graaien en naaien, honger en armoede. Met dank aan de wereldleiders en de politici, die het zogenaamd zo goed met ons voorhebben, maar die zich als volwassen kleuters gedragen als horror-clowns of Pinokkio’s.

Laatst zat ik nog met Donald in de sauna, wat een lulletje, zeg, zo’n dingetje, ‘Make America great again’. Laatst zat ik nog met Vladímir in de sauna, wat een lul, zeg, gelijk een kruisraket, hij waggelt ervan. Laatst zat ik nog met Geert in de sauna, wat een zak, zeg, geheel gevuld met haat-zaad.

Één procent van de wereldbevolking bezit evenveel als de overige negenennegentig procent samen; met dank aan het neoliberalisme, het wereldwijd, verderfelijk gedachtengoed van oplichters en zakkenvullers.

Jeff(rey) Biezos van Amazon is sinds kort de rijkste schooier ter wereld. Doet u even de ogen dicht: hij heeft een geschat vermogen van honderddertig miljard, dat is een honderddertig met negen nullen, ziet u het voor u?

Ook in Nederland was en is het o.l.v. schaterende neoliberalen à la Mark Rutte en Gerrit Zalm voor schooiers als Rijkman Groenink (de naam alleen al) en Ralph Hamers, prettig zakken vullen.

’Heel gewoon’ zegt schooier Jeroen van der Veer, terwijl hij met scheve ogen naar Jeffrey Biezos kijkt. Zelf krijg ik bij de bank 1/100 % rente, dat is één euro op tienduizend of honderd euro op een miljoen: kassa!

Recentelijk kreeg de Negen-nullen- club/ afdeling Nederland er 4 leden bij; de teller staat nu op 26. Door dit soort groot-schooiers hebben mensen bijv. geen broek aan hun reet, geen dak boven hun hoofd of moeten zij in de rij staan bij de voedselbank, in Hengelo aan de Sloetsweg.

Een beetje zichzelf respecterende partij heeft inmiddels een professionele kunstenaar in haar gelederen opgenomen en wel/niet op een verkiesbare plaats gezet.

Zelf ben ik bijna door alle partijen gepolst of ik lid wilde worden en of ik op de kandidatenlijst wilde staan; nee dus, want politiek gezien is Pier geen dier! Ik heb geen trek om plaats te nemen in de Hengelose politieke ‘berenput’, de krabbenmand, de slangenkuil of het wespennest.

Wel wil ik alle partijen, op één na, best een handje helpen, bijvoorbeeld bij het formuleren van gedachtengoed en bij de vormgeving van drukwerk; qua vorm en inhoud rammelt het vaak aan alle kanten.

Als tegenprestatie moet de professionele beeldende kunst definitief in het partijprogramma worden opgenomen en moeten de woorden in daden worden omgezet.

Eergisteren flyerde kunstenaarsinitiatief 074 PK (v.h. StARTion) van elf tot vier bij de boom voor de HEMA; zonder vergunning hadden ze daar een tafeltje uitgeklapt.

Naast de boom staat een paal met een rood-wit waarschuwingsbord ‘Zakkenrollers winkelen ook!’, waaraan een half uur later een rood-witte SP-vlag hing te wapperen: een krachtig statement; immers: zakkenvullers zijn zakkenrollers in het groot, zij rollen niet met de handjes, maar met grote graai-, pardon, graafmachines.

Op 074 PK viel niet te stemmen, noch viel er een petitie te ondertekenen, tot grote vreugde van de voorbijgangers. Enerzijds probeerden ze hun manifest Kort & Krachtig onder de aandacht te brengen, anderzijds de stand van zaken rondom de Aula van de voormalige Hofstede MTS aan het Industrieplein.

Leden van de politieke partijen droegen vrolijke promokleding in zo’n beetje alle kleuren van de regenboog. Het leek wel Coming-out Day, een gezellige boel, met vlaggen, ballonnen, koffie, broodjes, soep, roeptoeters en zowaar een lied; er werd gepraat en geluisterd, gelachen en gejokkebrokt.

Slechts van één partij, waarvan de lijsttrekker nog vóór de verkiezingen door zijn familie was teruggefloten, want wat moeten de buren er wel niet van denken, viel de kleding van de leden buiten het kleurenpalet. Hun meeuw scheet voor volk en vaderland de hele boel onder en bevuilde het eigen nest.

‘We sluiten geen enkele partij uit’, zongen bijna alle partijen in koor, het sluiten van de moskee en de Islamitische basisschool ten spijt. Wat mij opviel was hoe vaak een vriendelijk toegestoken hand met een flyer, folder, ballon, balpen, schuursponsje of zakje zaad door het rookworst pijpende publiek, boos of zonder te kijken werd geweigerd.

BurgerBelangen serveerde mij een kopje tomatensoep, maar waarom geen kerriesoep, met blauwe ballen of campagne-champagne? Om de stemming erin te houden, riep ik af en toe: Vrolijk voorwaarts!