Deze bank van Roelien Eenkhoorn groet u in de Hengelose Es

„Ja, het was erg leuk. Wijkbewoners mochten meedenken over een nieuwe invulling van de openbare ruimte in de Hengelose Es. Ze gingen voor een bankje. Er kon worden gekozen uit ontwerpen van drie kunstenaars. Mijn ontwerp kreeg de meeste stemmen. Ik maakte de bank in eigen beheer, met een mal en een bekisting van hout. Echt een technisch verhaal. Ik heb nog nooit zo groot gewerkt. De meeste lol beleefde ik aan het onderzoek naar hoe ik het moest maken.”

„Een esthetische keuze. Ik nam een compact lettertype. Daar ben ik mee gaan spelen. Ik heb er mijn eigen lettertype van gemaakt. De bank is iets groter geworden dan normaal. Zodat hij actief kan worden gebruikt. Je kunt erin zitten, klimmen, hangen of erop staan.”

„Het moest een robuuste bank worden, hufterproof. Vandaar de stevigheid van beton. Het hout maakt het warmer om erop te zitten. De bank wordt er vriendelijker van.”

„Ja, het thema bij dit werk is tolerantie. Ik heb er een gedicht bij geschreven. Daarin staat: tolereren is meer dan dulden. Het is niet langs, maar met elkaar. Het is de ander zien staan. Erkennen. Bevestigd met een groet. En: begroeten is contact. Hallo buur, vriend, voorbijganger. Wat leuk dat u hier bent.”

„Ik gebruik het veel. Het is een open begroeting, iedereen gebruikt dat woord. Met hallo begint het gesprek. Van daaruit leer je de ander kennen.”