Hengelose fotografe Maria van Essen wil niks missen van de belevenissen van de specht in ’t Genseler

„Er is een uitkijktoren waar je alles kunt overzien. Daar komen veel jongeren en verliefde stelletjes. Het is er best vaak vies. Als het mistig is, kun je er goed zien hoe de mist over het park hangt. Maar als ik vogels wil spotten, moet ik echt aan de wandel. Die zitten hier op verschillende plekken. Dat betekent stukken lopen, of fietsen. En dan maar kijken en geduld hebben.”

„Op alles. Beweging, kleuren, geluiden. Als kleuterleidster leerde ik observeren, door te kijken naar de motoriek en het gedrag van kinderen. Komt nu goed van pas. Het mooiste geluid dat ik hier hoorde, is dat van de waterral, een vogel die zich altijd goed verborgen houdt. Dat ik hem kon fotograferen gaf een kick. Ik herken niet alles in de natuur. Soms zoek ik iets op, met de app Obsidentify. Of ik vraag collega-fotograaf Vincent uit Almelo. Die weet veel.”

„Ik ben altijd een waterrat geweest. Zo speelde ik waterpolo bij De Whee in Goor. Dit park was er nog niet toen mijn man Eddy en ik hier kwamen wonen, 30 jaar geleden. Het werd later aangelegd. Nu ben ik hier vrijwel dagelijks te vinden. Ik wil niks missen hè?”

„De specht. Om zijn mooie kleuren: zwart, wit en zijn rode petje. Hij poseert nog net niet voor me, maar hij moet me zo langzamerhand wel kennen.”

„Soms is het hier op zondagen filelopen, zo druk. Ik zou het park best eens voor mezelf willen hebben. Helaas zit dat er niet in.”