‘Kak’, zei mijn huisarts, met een blik die lichte minachting verried, nadat ik hem pakweg een maand geleden antwoord had gegeven op de vraag bij welke zorgverzekeraar ik zat. Ik zou waarschijnlijk een ander woord hebben gebruikt maar huisartsen zijn doorgaans gewend iets beter op hun woorden te letten. Enfin, daar moest ik gelijk aan denken toen deze week het jaarlijkse prijzencircus der zorgverzekeraars het land aandeed. 

Zijn niet bepaald vleiende woord was bestemd voor mijn zorgverzekeraar Zilveren Kruis Achmea omdat deze even daarvoor bekend had gemaakt geen kosten meer van haar klanten te vergoeden wanneer zij bij ZGT aanklopten voor een behandeling. OK, spoedeisend en levensbedreigend, dat kon nog net, maar voor de rest: helaas pindakaas.

Met andere woorden: een poliklinische afspraak bij bijvoorbeeld de oogarts wegens plots opgekomen troebel zicht zat er niet meer in. En omdat het andere Twentse ziekenhuis MST liet weten de Achmeaklanten van het ZGT ook niet te kunnen overnemen, zouden dus alle Twentse klanten op zoeken moeten naar een ziekenhuis elders in het land waar nog wel budget was van Zilveren Kruis Achmea.