Opa uit Hengelo fietst op de hometrainer door Zwitserland

“Waar ik naar toe wil? Naar Oldenzaal natuurlijk’’, aarzelt Wimke Witteveen (85 jaar) geen moment. “Daar ben ik geboren en heb er lang gewoond. Mijn man en ik trouwden in het oude stadhuis. Dat wil ik graag weer eens zien.” De normaliter aan een rolstoel gekluisterde bewoonster van Huis Humanitas in Hengelo zet haar voeten in de pedalen en begint te trappen.

“Oh, wat prachtig. Ja, ik herken alles.’’ Mevrouw Witteveens mondhoeken krullen omhoog en even is ze niet meer aanspreekbaar. Ze fietst door een virtuele wereld, maar ervaart het als een herinneringentocht door haar eigen verleden.

Mevrouw Witteveen kan niet meer fietsen sinds ze op haar 29e een hersenoperatie onderging en halfzijdig verlamd raakte. Sinds ze in Huis Humanitas woont, komt ze niet dagelijks meer buiten. Het personeel heeft geen tijd om haar te begeleiden, vrijwilligers hebben eveneens de handen vol.

Het woonzorgcentrum van Carintreggeland heeft daarom met een gift van 9 mille van de Stichting Vrienden van Humanitas het fietslabyrint aangeschaft. Het is een hometrainer met daarvoor een groot beeldscherm dat 250 fietsroutes weergeeft in binnen- en buitenland.

“Bewoners kunnen virtueel bijna overal naar toe. Naar hun geboortedorp, waar ze misschien lang niet zijn geweest. Maar ook naar Rio de Janeiro, bijna alle Europese landen, Amerika of hoofdsteden als Parijs, Rome of New York. In Hengelo hebben we één route. Die gaat door een groot deel van de binnenstad’’, vertelt coördinator welzijn & activering Carolien Brunninkhuis van Carintreggeland.

Tekst gaat verder onder de video

In de anderhalve week dat het fietslabyrint in het restaurant van het huis is opgesteld, was het geen dag onbezet. Het bewegingsapparaat werkt beter dan Brunninkhuis had durven geloven. “We krijgen er bewoners mee aan het bewegen, die hier anders niet of nauwelijks aan toe komen. Het geeft gespreksstof, houdt herinneringen levend, maar laat ook oude gebeurtenissen herleven.’’

Ronduit ontroerd was Brunninkhuis door een dementerende bewoner die zich verbaal niet meer kan uiten. “Elke keer dat hij op de hometrainer gaat, zien we tranen in zijn ogen. Onrustige dementerenden kunnen hun energie kwijt op de fiets. Bovendien worden ze heel rustig van beelden van een natuurpark in Amerika.’’

Bewoner Aloys Otten maakt elke dag een ritje op de jongste aanwinst van het huis. Sinds zijn gezondheid twee jaar terug achteruit ging, is alleen fietsen in het drukke verkeer niet langer verantwoord. “Ik heb een dure scootmobiel gekocht. Maar die heeft maar een actieradius van 15 kilometer. Ik heb me al een keer met de taxi laten ophalen. Mijn scootmobiel met lege accu bleef achter op een boerenerf in Bornerbroek. Dit is fantastisch.’’

Deze keer kiest Otten voor een route in Zwitserland waar hij ooit met zijn echtgenote op vakantie was. Het beeldscherm laat een onverhard pad langs de alpenwei zien. Intussen klinkt uit de luidsprekers het geknisper van het gravel. Carolien Brunninkhuis wijst naar de display van de hometrainer dat het calorieverbruik laat zien. “Ah, dan mag ik straks een pennywafel extra’’, grapt Aloys Otten.

Zelfs onder personeelsleden is het fietslabyrint populair. In een verloren uurtje trapte één van hen door Dubai. Maar daar moet je wel een hoofddoek om, grapte haar collega. Waarna ze onder hilariteit van haar collega’s verder fietste met een kleed om haar hoofd.