Plasmolen zoekt de warmte bij Italiaans restaurant Grano. © Eveline Van Elk

Altijd zomer bij restaurant Grano in Plasmolen

recensieHet uitzicht op de doorgaande weg, het klimmetje naar de entree en de drukte doen denken aan het eind van een stranddag in Italië. We zijn echter in Plasmolen.

Ellen Willems 18-03-18, 09:23 Laatste update: 18-03-18, 09:26 Bron: De Gelderlander

Wie hier op zaterdag niet reserveert, moet geluk hebben. Het is een zeer gure avond maar Plasmolen zoekt duidelijk de warmte bij Italiaans restaurant Grano. Tussen de gezinnen en stelletjes is nog maar een enkele tafel vrij, en die is de gereserveerde voor mij en mijn gast.

Verse tulpen op houten tafels, blauw en grijs op de wanden en prettig zicht op de open keuken waar twee koks met zichtbaar plezier koken en pizza's bakken. Geen idee waar ze over praten, maar het is duidelijk iets om over te lachen. Het maakt dat ik ook meteen met een glimlach aan tafel zit. Lol is altijd goed om te zien.

Vakantiegevoel

De bediening is vrolijk en gekleed in shirts met een Bretonse streep. Dat is niet Italiaans, maar benadrukt wel weer het vakantiegevoel dat ik hier heb. Vlot zijn ze hier ook, want ondanks de drukte staat er, met een korte uitleg over het restaurant, snel een glas Italiaanse rode wijn voor me. Nu ook zon in het glas, want de negroamaro is zoet, soepel en fruitig en gaat prima met mijn voorgerecht van gegrilde paddenstoel met milde blauwschimmelkaas en walnoot.

Het is een eenvoudig, maar goed gemaakt gerechtje waarbij de stroperige, zoete balsamico het afmaakt. De soep in de emaillen kom is Italiaanse groentensoep. Hier is geen vlees bij gebruikt, maar de soep heeft smakelijke tomatenbouillon als basis en veel klein gesneden groenten die nog precies genoeg knapperigheid hebben.

Secondi piatti

Grano serveert voorgerechten, pizza's, pasta's en nagerechten. Het stukje vlees of vis dat de Italiaan graag eet na zijn bordje pasta, staat niet op de menukaart. Wel is er een vis te bestellen buiten die kaart om, maar aan een echte secondi piatti doen ze hier niet.

Dat ze hier liefde voor Italiaanse wijn hebben, is duidelijk. Naast wat soepele en toegankelijke huiswijnen staat ook een selectie van hele mooie Italiaanse wijnen op de kaart. Van een ripasso gaat het moeiteloos door naar een amarone met als klapper op de kaart een barolo. Misschien verschilt daarin de pizzeria van een Italiaanse restaurant?

Pizza

De open keuken van restaurant Grano in Plasmolen. © Eveline Van Elk

Mijn pizza oogt als een goede. Hij is rijkelijk bedekt met verschillende paddenstoelen waarbij ik het eekhoortjesbrood zie en ruik. De zachte dungesneden ringen van de rode ui zijn gelijkmatig verdeeld en de rucola erover is vers.

De paddenstoelen in een dunne saus geven een rijke smaak en in de verte proef ik iets citrus. Niet zout, niet vet, maar gewoon een goede smaak door goed beleg. De bodem is mooi dun en de rand heeft grote luchtbellen. De Italianen weten nog steeds niet of dat nu goed is of juist niet en ik ook niet. De bodem is door de saus in het midden wel doorweekt. Dat is jammer en eet ook nogal onhandig.

Mijn gast eet polpette, oftewel Italiaanse gehaktballen in tomatensaus. De pasta is op Hollandse wijze gaar gekookt en wel iets voorbij al dente, maar wellicht is dat een tegmoetkoming aan de wens van de gasten hier. De gehaktballen zijn wat vast en groot en ook de saus mist een diepere laag. Een aardig bord spaghetti, maar voor 15 euro kan je d'r wel iets meer van maken.

Klassiek met een twist

De panna cotta, het beroemde puddinkje, wordt hier met steeds een andere smaak geserveerd. Vandaag heeft de kok de room met rum gekookt. Ik proef van het bord van mijn gast en vind het geen succes. Het geeft een wat chemische nasmaak en ik verlang toch gewoon naar een zoete panna cotta met bessen of chocoladesaus.

De anders Italiaanse klassieker, de tiramisu, wordt ook 'met twist' aangekondigd. Het wordt geserveerd in emaillen kop waarbij je behoorlijk diep moet graven om alle lagen te proeven. De tiramisu is heel nat onderin, alsof er te veel koffie is gebruikt en die onderin is gezakt. Ook proef ik iets van sinaasappel. Kortom, het smaakt wel, maar ik zou een tiramisu gewoon tiramisu laten en panna cotta met fruit gewoon panno cotta met fruit.

Bij de ontvangst in het restaurant vertelde de gastvrouw dat ze alles zelf maakten. Dat is een mooi principe, maar als je dat benadrukt, ga ik er op letten. Het glaasje limoncello van het huis bij de rekening vind ik een leuk gebaar, maar dat die dan niet zelf is gemaakt, is jammer.

Zomer

Conclusie: Het is lekker zitten bij Grano. En zoals altijd bij sfeer ligt dat aan meerdere componenten. De benadering van het personeel, de inrichting, de andere gasten en meer. Hier is de som van al die factoren in ieder geval goed. Ga erheen, bestel een pizza en zo'n mooi glas wijn en mijmer vast over de zomer.

Van antipasti tot limoncello
Het Italiaanse, volledige diner is een lekker lange zit. Je begint met de antipasti, daarna de primi piatti, vervolgens de secondi piatti, vaak nog contorni en tot slot de dolci.
Antipasti betekent niet 'geen pasta' maar 'voor de pasta'. Oftewel, voor de spaghetti eten we nog iets. Dan gaan we pasta eten, of, als je in Noord-Italië bent, risotto. Als de eerste borden leeg zijn, gaan Italianen verder met de secondi piatti. Op deze borden ligt een stuk vlees of vis, afhankelijk van de plek waar je bent. Bij zee is het vis, in het binnenland vaak vlees. Bijgerechten (contorni) zijn niet standaard, die moet je bijbestellen. Dolci, de desserts, volgen daarna, en tot slot helpen een espresso en een grappa of limoncello het geheel te verteren.

De kaart
De menukaart van Grano hanteert de Nederlandse indeling, die bestaat uit voor-, hoofd- en nagerecht.
Voorgerechten bestaan onder meer uit een soep, een plankje om te delen en oesters.
Als hoofdgerechten serveert Grano vijf verschillende pizza's en vier verschillende pasta's. Ook is er een wisselend gerecht met vis of vlees.
Wat betreft het dessert is er de keuze uit vier zoete desserts of een kaasplankje. Voor kinderen zijn er kleine kinderijsjes.