Ilona proeft voor het eerst van haar leven kroket: ‘Na de korst begint de ellende’

Nederlanders zijn dol op kroketten. Het liefst op een wit puntje met een lik mosterd. Per jaar eten we er met z’n allen zo’n 300 miljoen, blijkt uit het meest recente onderzoek uit 2012.

Omgerekend komt dat uit op zeventien kroketten per persoon per jaar. Nederland heeft zelfs een ‘Krokettenwet’, geïnitieerd als grap door oud-premier Jan Peter Balkenende in 1993, toen nog als gemeenteraadslid in Amstelveen: duurt een raadsvergadering tot na 23.00 uur, dan hebben de deelnemers van die vergadering recht op een kroket. Die ‘wet’ is er trouwens nog steeds.

Tekst gaat verder na de foto.

Nederland is dus fan van de kroket. Ik begrijp alleen niet waarom. De ragout vind ik er niet smakelijk uitzien, en gezond is het ook niet. Voorheen dacht ik: het zal vast heel lekker smaken. Waarom zou anders heel Nederland wekelijks kroket eten? Nu ik er zelf eentje geproefd heb, blijkt die vlieger niet op te gaan. Ik lijk een van de weinigen die zo over kroketten denkt.`

De korst van de kroket was prima, smaakt gewoon alsof ’t ding uit het frituurvet komt. Maar zodra je door die krokante korst heen bent, begint de ellende. De ragout smaakt he-le-maal niet zoals ik het had verwacht. Ik ging voor een grote hap en waande mezelf direct in de stoel bij de orthodontist met een plak gips in mijn mond. Een negatieve associatie dus.

En laat dat nou net niet de bedoeling zijn.

,,Als je iets nieuws gaat eten is het handig om bij jezelf na te gaan wat voor associaties je hebt bij het product’’, legt Bob Cramwinckel uit. Cramwinckel, voormalig directeur en oprichter van het Centrum voor Smaakonderzoek, staat mij bij tijdens dit experiment met uitleg, adviezen en tips. Proeven helpt alleen als de associaties de goede kant opstaan. Staan de associaties de verkeerde kant op, dan heeft proeven ook geen zin, aldus Cramwinckel.

Tekst gaat verder na de foto.

Een plezierig gevoel is niet hoe ik mijn ervaring tijdens het eten van de lauwwarme kroket zou beschrijven. ,,Gezondheid is naar mijn idee ook het plezier wat je in eten hebt’’, vindt Cramwinckel. ,,Als je groenten met tegenzin eet of je walgt ervan, dan vind ik dat niet gezond.” Daarmee bedoelt hij niet je lichamelijke gezondheid - want daarvoor zijn groenten natuurlijk belangrijk - maar de geestelijke gesteldheid. ,,Als je iets tegen je zin in doet, dan werkt het helemaal niet.”

Zo weet ik van mezelf dat ik gamba’s nooit lekker ga vinden, sinds die keer op vakantie in Frankrijk dat het hoofd van het zeediertje uit elkaar spatte voor mijn gezicht (gamba’s heb ik overigens ook nog nooit gegeten, de kans dat dat nog gaat gebeuren acht ik klein).

Luister naar onderstaande podcast waarin Ilona Braat vertelt over haar eetpatroon.

 ,,Je moet je realiseren dat je helemaal niet alles lekker hoeft te vinden”, geeft Cramwinckel me mee. ,,Proef niet met je zintuigen, maar vanuit je gevoelens en gedachten”, vervolgt mijn adviseur. Ofwel je associaties en ervaringen met een voedingsproduct.

,,Die zintuigen doen niets anders dan de informatie die jij zelf wilt hebben naar je toe te brengen.” Wat hij bedoelt: ,,Als je geïnteresseerd bent in moderne kunst, dan helpen je ogen om moderne kunst te verzamelen, te bekijken. Je ogen bepalen niet waar je naar kijkt, jij bepaalt waar je naar kijkt. Met smaak gaat dat net zo.”

In deze video vertelt Ilona over het eetexperiment dat ze aangaat: 

Ilona proeft voor kaas voor het eerst van haar leven: